Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcarĂ© interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Caroline, such a great Lady, I will never ever forget you. R.I.P. Caroline

Oprechte deelneming. R.I.P. Caroline Pauwels. Veel sterkte voor haar dierbaren. Respect voor deze dame die nu al wordt gemist. 

Caroline, wat was ik, net als iedereen, verdrietig toe ik het nieuws vernam. Ook jij bent er niet meer. Verschrikkelijk. Wat een verlies. Je was erg ziek maar wilde toch je inzet en steun geven aan ons project Compostela. Even zag het er naar uit dat je, samen met je zoon, zou kunnen deelnemen, een klein stukje van de weg mee afleggen....dank je voor je hulp en steun. Dank je voor de inspiratie die je ook voor ons was en blijft. Je bent, met Paul, een groot verlies. Ik kan het nog niet echt geloven. Respect. Dankbaarheid.Een mede-kankerpatiënte

Hoe jammer dat we zo vroeg afscheid moeten nemen van zo'n insiprerende , vernieuwende, warme vrouw.Wat een groot gemis voor elkeen van ons.Voor onze samenleving, voor dit landje , voor ons onderwijs, haar vrienden en in het bijzonder haar familie.Wat ze jullie achterlaat is een prachtige krachtige Ă©n warme blik op de toekomst...een rijke erfenis al maakt dat deze momenten niet minder donker. Zrog goed voor elkaar.... jullie hebben haar voorbeeld.

Zo triest...ik mocht Caroline ontmoeten en met haar praten tijdens haar TAZ toen we allebei vol verwondering en ontroering gekeken hadden naar de mooiste solo van een danseres van Anna Teresa De Keersmaker op de zeedijk van Oostende. Ze hield van schoonheid en was er een boegbeeld van. Wat een verlies...

Ik kende je als communicatiewetenschapper via mijn schoonzussen en mijn dochter. Ze spraken toen al vollof ovr jou, als student, als assistent, als prof. Ik was blij toen ik je kon helpen lokalen te vinden voor SMIT. Als rector was je onovertroffen. Je wist perfect het zakelijke aan het emotionele te koppelen. Jij wist van de VUB een grote, maar warme universiteit te maken. Je filosofische standpunten waren ook de mijne, daarom voelde ik mij bij jou altijd op mijn gemak. Je hebt gestreden en veel gewonnen, helaas die laatste strijd was niet te winnen, dat wist je maar je gaf niet op tot het echt niet meer kon. Al mijn bewondering. Mijn medeleven voor je familie en al je vele vrienden.

Het verlies van Twee boegbeelden  van uitzonderlijke, humanistische en intelligente mensen waar de VUB fier mag op zijn.Zij hennen gemaakt waar deze universiteit  vandaag voor staat.Een nog groter verlies voor hun familie en naasten, waarvoor mijn diep medeleven.

Een innemende dame heeft ons verlaten ... haar gedachtegoed echter niet.

Zeer zeer bedroefd.

My condolences to her family & friends.

Veel bewondering en medeleven voor Caroline, een vrouw met een warm hart en een open geest, om het eens met een cliché te zeggen.

Rust zacht, Caroline!Mijn oprecht medeleven en veel warmte aan haar familie, aan iedereen van de VUB en haar vrienden!  

Lieve Caroline, Ik herinner me ons eerste gesprek nog heel goed.  Het was tijdens de verkiezingscampagne voor je eerste termijn als rector.  Ik zat naast je en de twee kandidates waren aanwezig.  Ik zei: “Nu zal het spannend worden”. Jij vroeg of ik jouw programma had gelezen.  Toevallig had ik het die ochtend doorgenomen, en nieuwsgierig vroeg je wat ik er van vond.  “Nou, ik vind het nogal ‘Fluffy’ zei ik. Die namiddag belde je me “of we er eens over konden spreken”.  De dag nadien zaten we in je kantoor bij SMIT, volgeladen met kranten, tijdschriften, artikels, boeken, 
 we hebben enkele uren gesproken (gebabbeld), en ik was ‘flabbergasted’, zoveel inhoud die achter dat “Fluffy” verhaal verborgen zat.  Ik was dus verkocht. Je werd verkozen als rector, stelde je team samen, en inderdaad, de inhoud kwam boven in het beleid dat je uitzette. Twee jaar later, eind augustus, belde je me met de vraag of ik de vice-rector internationalisering wilde vervangen. Ik aarzelde, en vroeg of ik er over mocht nadenken.  “Ja, maar niet lang hĂ©â€ zei je.  En zo geschiedde ik werd Ă©Ă©n van de vice-rectoren.  In het begin hadden we elke vrijdagochtend om 8uur een vergadering van een uur.  Jij kwam (een beetje te laat) binnen met natte haren want je had die ochtend, zoals elke ochtend, gezwommen.  Dat waren mooie meetings, je gaf duidelijk aan wat je wilde en waar we naartoe moesten.  Toen anderhalf jaar later de kankerdiagnose werd gesteld, werd ik als oudste vice-rector aangeduid als je plaatsvervanger.  Niet gemakkelijk, maar dat lukte omdat jij steeds op mijn schouder zat en meekeek.  We hebben veel gediscussieerd, omdat we niet altijd eenzelfde visie hadden. Maar dat waren ‘prettige discussies’ omdat we telkens goed luisterden naar elkaar en het eens geraakten. Je wilde nooit iemand overtuigen van je gelijk, maar verkreeg dat ze een overtuiging hadden. Ik herinner me de gesprekken bij je thuis.  Die voordeur die een lekje verf verdient, en de tuin, die deels de juiste planten bevat, maar wat karakter miste.  Dat waren fijne ontmoetingen, omdat ze telkens over een belangrijke wending gingen, zonder dat je de indruk had dat we belangrijke beslissingen aan het nemen waren. Sinds je ziek was stuurde ik je elke vrijdag een WhatsApp, met wat woordjes, en enkele foto’s dikwijls van mijn tuin.  Je was erg geĂŻnteresseerd in die mooie ‘cornus’ die in het voorjaar prachtig wit kleurt van de bloemen.  Je kocht ook een “Eddies White Wonder”, want zo heet die plant.  Je zal hem nooit zien bloeien. Zo stuurde ik je ook vorige vrijdag nog een bericht met enkele foto’s van bloemen uit mijn tuin, 
 ik wist niet dat je die nooit zou zien. Caroline, jouw kracht, wijsheid en schoonheid zullen nooit worden vergetenIk zal je missen Caroline,Romain

Bij deze bieden wij u onze blijken van deelneming aan en buigen diep voor de rouw die u komt te treffen.Een groot verlies voor de vrijzinnige familie.Namens het bestuur van het Vrijzinnig LaĂŻciserend Centrum Oostende 'de Geuzetorre'Edgard BrunetVoorzitter VLC Oostende

Veel sterkte aan familie, vrienden en collega's. Het was een eer en genoegen met je samen te werken. Ik zal mijn uiterste best doen een aantal projecten waarover we met ULB en VUB droomden voor Brussel verder te realiseren. Je verbond de universiteit met de stad en de stad met de universiteit, gelovend in de mogelijkheden. We gaan in die spirit verder werken. Dank je, Caroline, ook voor het vertrouwen. We gaan je missen. Ik ga je missen. Wie gaat nu, terwijl ze gepassionneerd verder praat, de pluisjes van mijn kostuum plukken en mijn kraag rechtzetten op ceremonies? De tranen zijn nu niet te bedwingen maar dat zinnetje blijft ook terugkomen "het is maar als het heel donker is, dat je veel sterren ziet".

Veel sterkte bij dit groot verlies.

Ik heb fijne herinneringen aan onze enkele gesprekken. Caroline Pauwels was een prachtige vrouw. Ze zal gemist worden. Mijn oprechte deelneming aan haar familie en vrienden. 

Samen met Paul De Knop hebben twee schitterende rectoren meerdere stenen verlecht in de rivier VUB

Veel sterkte voor familie en vrienden.  Een pracht van een dame is jammer genoeg niet meer in ons midden

Een inspirerende dame is heengegaan. Door haar ben ik er des te trotser op om deel uit te maken van de VUB-gemeenschap.