Rust zacht, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

 

Met grote droefheid neemt de VUB-gemeenschap afscheid van ererector Caroline Pauwels. Ze overleed op vrijdag 5 augustus 2022 in het UZ Brussel aan de gevolgen van maag- en slokdarmkanker. Caroline Pauwels laat twee kinderen na. 
 

Ze was een visionaire en bevlogen rector, een inspirerende en warme persoonlijkheid. In een tijd waarin verbindend leiderschap meer dan ooit nodig is, zullen we haar ontzettend missen.  Met de hele VUB-gemeenschap leven we mee met de familie, vrienden en kennissen van Caroline.

Laat hieronder een bericht van troost of een mooie herinnering. 

Rector met hamer

In 2016 is ze als rector van start gegaan met een sloophamer in de hand. Break down the walls, luidde het daadkrachtig in haar eerste academische openingsrede. Om te kunnen verbinden moesten eerst spreekwoordelijke muren tegen de vlakte. De muren tussen de campus en de stad, tussen de universiteit en de samenleving, tussen wetenschappelijke disciplines, tussen wetenschap en kunst ook. Caroline Pauwels is er op indrukwekkende manier in geslaagd om al die muren te slopen en in de plaats bruggen te bouwen en verbondenheid te creëren. Het resultaat oogt indrukwekkend: er is weKONEKT.brussels met als blikvangers Mindblowers en de off campus week, er is het jaarlijkse evenement Difference Day op 3 mei, de internationale dag van de persvrijheid, er is de interdisciplinaire denktank POINcaré, er was Theater Aan Zee 2021 in Oostende met Caroline Pauwels als curator én een grote VUB-inbreng tijdens het theaterfestival, enz. 

Caroline Pauwels dacht veelvuldig en grondig na over de positionering van de VUB als Vlaamse pionierende universiteit in het multiculturele Brussel, als een Urban Engaged University met een internationale oriëntatie en een sterke Europese verankering via het Eutopia-netwerk.  

Met haar beleidsplannen als leidraad positioneerde de VUB zich als uitgesproken humanistisch, radicaal divers, radicaal democratisch en radicaal duurzaam. En ja, radicaal digitaal. Door de coronapandemie werd dat zelfs brutaal digitaal. Als rector bleek ze een uitstekende crisismanager die de VUB door de beklemmende en afmattende coronaperiode heeft geloodst. Ze deed dat samen met haar team én met de studentenvertegenwoordigers die volgens rector Pauwels een cruciale rol vervulden. 

Als bestuurder van het aan de VUB verbonden universitair ziekenhuis, had ze met haar humanistische visie en maatschappelijk engagement ook impact op het UZ Brussel. 

Possibilisme en verwondering

Voor haar voorganger Paul De Knop, die een dag voor Caroline Pauwels is overleden aan de gevolgen van melanoomkanker, was optimism a moral duty. Caroline Pauwels heeft als rector aan dat optimisme een nieuwe dimensie toegevoegd, die van het possibilisme. Het diepe besef dat we de wereld beter kunnen maken, dat de wereld ons nodig heeft ook. Ze werd niet alleen een belangrijke inspiratiebron voor de hele VUB-gemeenschap, maar eveneens voor de samenleving. Haar vele mediaoptredens, columns en publicaties hebben ontzettend veel mensen geïnspireerd. In 2021 kreeg ze de prestigieuze Arkprijs van het Vrije Woord. Ze hoorde beslist bij de invloedrijkste Vlaamse intellectuelen en dat heeft de uitstraling van de universiteit zonder twijfel een boost gegeven. Vooral omdat alles wat ze zei en deed, authentiek was. Doordacht en doorvoeld. Verwondering was voor haar cruciaal. Ze schreef boeken voor een breed publiek, zoals ‘Ode aan de Verwondering’ en – samen met Jean Paul Van Bendegem en Pat Donnez – ‘Wonderlust’. In 2021 verscheen ‘Ronduit. Overpeinzingen van een possibilist’ dat een bestseller werd en nog altijd is.  

Ook hoe ze omging met haar slepende ziekte, liet niemand onberoerd. Na het vroegtijdig en noodgedwongen neerleggen van haar functie als rector in februari van dit jaar, bleef ze nog actief betrokken bij de universiteit. Ze hield zich met name bezig met ethische en reflectieve thema’s. 

Studie en carrière

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studeerde Wijsbegeerte aan de UAntwerpen en Communicatiewetenschappen aan de VUB. Na haar studie werkte ze in 1989 korte tijd op het kabinet van toenmalig Eurocommissaris Karel Van Miert waarna ze datzelfde jaar als onderzoeker startte aan de vakgroep Communicatiewetenschappen van de VUB. Ze promoveerde in 1995. Haar doctoraatsonderzoek ging over het audiovisueel beleid van de Europese Unie. In 1998 werd ze hoogleraar. Zij heeft tal van gezaghebbende publicaties op het gebied van communicatie en media op haar naam staan. 

 

Van 2000 tot 2016 was Caroline Pauwels directeur van SMIT, een VUB-onderzoekscentrum gespecialiseerd in de studie van informatie- en communicatietechnologieën, en sinds 2004 deel uitmaakt van het netwerk iMinds. Binnen iMinds leidde Caroline Pauwels het Digital Society departement dat onderzoeksgroepen van Gent, Leuven en Brussel samenbrengt. Ze kreeg in 2014 de binnenlandse Francqui-leerstoel van de Universiteit van Gent en tussen 2012 en 2016 was ze houder van de Jean Monnet Leerstoel. Ze was actief in tal van raden van bestuur, als regeringscommissaris bij de openbare omroep VRT en als lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. 

 

Haar persoonlijke strijd tegen de vergankelijkheid heeft ze verloren, maar ze leerde ons dat er altijd iets zal blijven. ‘Het gaat voorbij maar er blijft overschot’ citeerde ze een vriend. Die ‘overschot’ is in haar geval een indrukwekkende nalatenschap. De VUB-gemeenschap is Caroline Pauwels daar ontzettend dankbaar voor. 

Laat hier je bericht

Berichten

Caroline, such a great Lady, I will never ever forget you. R.I.P. Caroline

Oprechte deelneming. R.I.P. Caroline Pauwels. Veel sterkte voor haar dierbaren. Respect voor deze dame die nu al wordt gemist. 

Caroline, wat was ik, net als iedereen, verdrietig toe ik het nieuws vernam. Ook jij bent er niet meer. Verschrikkelijk. Wat een verlies. Je was erg ziek maar wilde toch je inzet en steun geven aan ons project Compostela. Even zag het er naar uit dat je, samen met je zoon, zou kunnen deelnemen, een klein stukje van de weg mee afleggen....dank je voor je hulp en steun. Dank je voor de inspiratie die je ook voor ons was en blijft. Je bent, met Paul, een groot verlies. Ik kan het nog niet echt geloven. Respect. Dankbaarheid.Een mede-kankerpatiënte

Hoe jammer dat we zo vroeg afscheid moeten nemen van zo'n insiprerende , vernieuwende, warme vrouw.Wat een groot gemis voor elkeen van ons.Voor onze samenleving, voor dit landje , voor ons onderwijs, haar vrienden en in het bijzonder haar familie.Wat ze jullie achterlaat is een prachtige krachtige én warme blik op de toekomst...een rijke erfenis al maakt dat deze momenten niet minder donker. Zrog goed voor elkaar.... jullie hebben haar voorbeeld.

Zo triest...ik mocht Caroline ontmoeten en met haar praten tijdens haar TAZ toen we allebei vol verwondering en ontroering gekeken hadden naar de mooiste solo van een danseres van Anna Teresa De Keersmaker op de zeedijk van Oostende. Ze hield van schoonheid en was er een boegbeeld van. Wat een verlies...

Ik kende je als communicatiewetenschapper via mijn schoonzussen en mijn dochter. Ze spraken toen al vollof ovr jou, als student, als assistent, als prof. Ik was blij toen ik je kon helpen lokalen te vinden voor SMIT. Als rector was je onovertroffen. Je wist perfect het zakelijke aan het emotionele te koppelen. Jij wist van de VUB een grote, maar warme universiteit te maken. Je filosofische standpunten waren ook de mijne, daarom voelde ik mij bij jou altijd op mijn gemak. Je hebt gestreden en veel gewonnen, helaas die laatste strijd was niet te winnen, dat wist je maar je gaf niet op tot het echt niet meer kon. Al mijn bewondering. Mijn medeleven voor je familie en al je vele vrienden.

Het verlies van Twee boegbeelden  van uitzonderlijke, humanistische en intelligente mensen waar de VUB fier mag op zijn.Zij hennen gemaakt waar deze universiteit  vandaag voor staat.Een nog groter verlies voor hun familie en naasten, waarvoor mijn diep medeleven.

Een innemende dame heeft ons verlaten ... haar gedachtegoed echter niet.

Zeer zeer bedroefd.

My condolences to her family & friends.

Veel bewondering en medeleven voor Caroline, een vrouw met een warm hart en een open geest, om het eens met een cliché te zeggen.

Rust zacht, Caroline!Mijn oprecht medeleven en veel warmte aan haar familie, aan iedereen van de VUB en haar vrienden!  

Lieve Caroline, Ik herinner me ons eerste gesprek nog heel goed.  Het was tijdens de verkiezingscampagne voor je eerste termijn als rector.  Ik zat naast je en de twee kandidates waren aanwezig.  Ik zei: “Nu zal het spannend worden”. Jij vroeg of ik jouw programma had gelezen.  Toevallig had ik het die ochtend doorgenomen, en nieuwsgierig vroeg je wat ik er van vond.  “Nou, ik vind het nogal ‘Fluffy’ zei ik. Die namiddag belde je me “of we er eens over konden spreken”.  De dag nadien zaten we in je kantoor bij SMIT, volgeladen met kranten, tijdschriften, artikels, boeken, … we hebben enkele uren gesproken (gebabbeld), en ik was ‘flabbergasted’, zoveel inhoud die achter dat “Fluffy” verhaal verborgen zat.  Ik was dus verkocht. Je werd verkozen als rector, stelde je team samen, en inderdaad, de inhoud kwam boven in het beleid dat je uitzette. Twee jaar later, eind augustus, belde je me met de vraag of ik de vice-rector internationalisering wilde vervangen. Ik aarzelde, en vroeg of ik er over mocht nadenken.  “Ja, maar niet lang hé” zei je.  En zo geschiedde ik werd één van de vice-rectoren.  In het begin hadden we elke vrijdagochtend om 8uur een vergadering van een uur.  Jij kwam (een beetje te laat) binnen met natte haren want je had die ochtend, zoals elke ochtend, gezwommen.  Dat waren mooie meetings, je gaf duidelijk aan wat je wilde en waar we naartoe moesten.  Toen anderhalf jaar later de kankerdiagnose werd gesteld, werd ik als oudste vice-rector aangeduid als je plaatsvervanger.  Niet gemakkelijk, maar dat lukte omdat jij steeds op mijn schouder zat en meekeek.  We hebben veel gediscussieerd, omdat we niet altijd eenzelfde visie hadden. Maar dat waren ‘prettige discussies’ omdat we telkens goed luisterden naar elkaar en het eens geraakten. Je wilde nooit iemand overtuigen van je gelijk, maar verkreeg dat ze een overtuiging hadden. Ik herinner me de gesprekken bij je thuis.  Die voordeur die een lekje verf verdient, en de tuin, die deels de juiste planten bevat, maar wat karakter miste.  Dat waren fijne ontmoetingen, omdat ze telkens over een belangrijke wending gingen, zonder dat je de indruk had dat we belangrijke beslissingen aan het nemen waren. Sinds je ziek was stuurde ik je elke vrijdag een WhatsApp, met wat woordjes, en enkele foto’s dikwijls van mijn tuin.  Je was erg geïnteresseerd in die mooie ‘cornus’ die in het voorjaar prachtig wit kleurt van de bloemen.  Je kocht ook een “Eddies White Wonder”, want zo heet die plant.  Je zal hem nooit zien bloeien. Zo stuurde ik je ook vorige vrijdag nog een bericht met enkele foto’s van bloemen uit mijn tuin, … ik wist niet dat je die nooit zou zien. Caroline, jouw kracht, wijsheid en schoonheid zullen nooit worden vergetenIk zal je missen Caroline,Romain

Bij deze bieden wij u onze blijken van deelneming aan en buigen diep voor de rouw die u komt te treffen.Een groot verlies voor de vrijzinnige familie.Namens het bestuur van het Vrijzinnig Laïciserend Centrum Oostende 'de Geuzetorre'Edgard BrunetVoorzitter VLC Oostende

Veel sterkte aan familie, vrienden en collega's. Het was een eer en genoegen met je samen te werken. Ik zal mijn uiterste best doen een aantal projecten waarover we met ULB en VUB droomden voor Brussel verder te realiseren. Je verbond de universiteit met de stad en de stad met de universiteit, gelovend in de mogelijkheden. We gaan in die spirit verder werken. Dank je, Caroline, ook voor het vertrouwen. We gaan je missen. Ik ga je missen. Wie gaat nu, terwijl ze gepassionneerd verder praat, de pluisjes van mijn kostuum plukken en mijn kraag rechtzetten op ceremonies? De tranen zijn nu niet te bedwingen maar dat zinnetje blijft ook terugkomen "het is maar als het heel donker is, dat je veel sterren ziet".

Veel sterkte bij dit groot verlies.

Ik heb fijne herinneringen aan onze enkele gesprekken. Caroline Pauwels was een prachtige vrouw. Ze zal gemist worden. Mijn oprechte deelneming aan haar familie en vrienden. 

Samen met Paul De Knop hebben twee schitterende rectoren meerdere stenen verlecht in de rivier VUB

Veel sterkte voor familie en vrienden.  Een pracht van een dame is jammer genoeg niet meer in ons midden

Een inspirerende dame is heengegaan. Door haar ben ik er des te trotser op om deel uit te maken van de VUB-gemeenschap.