Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcaré interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Onze oprechte deelneming - Familie (en alumni) Verbeeck-Doguet

Nog niet over het nieuws heen van Paul De Knop, komt het nieuws over jou binnen, Caroline. Dit is gewoon niet meer te vatten, Caroline, maar 3 jaar ouder dan mij. Waar is de tijd, dat je met zelf gebakken cake, de dienst MARCOM nog eens extra kwam bedanken, voor een evenement dat we goed georganiseerd hadden. Toen was je nog geen rector, maar je bent altijd hetzelfde gebleven, in eerste instantie vooral een warme persoon, met zachte stem en lachende ogen. Je bent een voorbeeld voor veel vrouwen, dank u. Sterkte aan de familie met dit grote verlies

Innige deelneming en en veel sterkte aan de famile.Als patiĂŞnte oncologie was je een groot voorbeeld voor ons allen.

Straffe madam. Heel veel respect voor wie ze was en wat ze heeft betekend. 

Voor zover niet alles al gezegd is, toch nog even dit. De beleidskeuzes van Caroline waren zeker (in het begin van haar ambtstermijn) niet altijd de mijne. Meer dan eens heb ik me sarcastisch uitgelaten over een column of andere tekst met een wat vage boodschap.Toch kan enkel een idioot ontkennen dat ze een communicatief genie was. Telkens opnieuw was ze in staat in een onderwerp aanwezig te zijn en gewaardeerd te worden. De rector was geen lokale burgemeester meer die af en toe door de media werd ontboden om één of ander crisisje toe te lichten, maar een publieke intellectueel. Misschien wel de meest prominente van de afgelopen jaren.Een brompot als ik vraagt zich dan spontaan af of er niets 'fake' aan die communicatie is. Zoals bij afgelikte verkoperspraat of de wat overdadige vriendelijkheid die je in pakweg de V.S. wel eens aantreft. Ik heb me denk ik nooit zo zwaar over iemand vergist.De onwaarschijnlijke toegankelijkheid en vriendelijkheid van Caroline zijn niet te evenaren. Je werd spontaan beter gezind van haar aanwezigheid alleen al. Altijd informeel, altijd met de voornaam, altijd met een kwinkslag. Vooraan een tjokvolle aula, in een stoffige vergaderzaal, in de te kleine lift van het ziekenhuis. Alles wat ze zei en deed was authentiek. Er bestaat geen beter woord. Authentiek.De laatste keer dat ik haar wat langer heb gezien was op de tweede dag van het academiejaar; september '21: nu alweer bijna een jaar geleden. Ik geloof dat mijn eerste gedachte toen ik haar zag dezelfde was geweest moest ik geen arts zijn: "oei oei oei". Ze was zo mager dat het leek of het minste briesje haar omver zou blazen. Alsof ze letterlijk helemaal leeg was vanbinnen. Opnieuw zat ik er compleet naast. Ze dartelde heen en weer en vertelde vol enthousiasme over van alles en nog wat, ondanks de pittige ochtendvergadering.De fonkeling in haar oogjes toen ze mijn vriend en collega vroeg "of hij zijn confituurtje nog ging opeten" heb ik op dertig levensjaren nooit bij een volwassene gezien. Jullie vergeven mij dit cliché, maar die fonkeling is ongetwijfeld waardoor ze zo lang kon doorgaan. Caroline hield niet gewoon van het leven, ze was het leven. Moest ik niet beter weten, ik zou bijna denken dat ze zelfs geen lichaam nodig heeft om verder te leven.Bedankt, Caroline.Al mijn steun voor haar dierbaren

Oprechte innige deelneming en veel sterkte voor de familie

Beste familie van Caroline,Uit de grond van mijn hart wens ik jullie innige deelneming. Aan Emil, waar ik vroeger mee in de klas zat. Regelmatig zagen we jou mama in het nieuws of in de krant, dan zei ik dat tegen mijn oma. Zei wist ook nog goed 'dat is de mama van Emil, zij doet het toch zo goed als rector van de VUB!' Ik denk dat vele mensen zo over haar spreken en denken, met veel bewondering en respect. Zij heeft een positieve impact nagelaten op deze wereld en daar dank ik haar voor. Ik wens jullie veel sterkte en liefde toe. Zolang jullie er zijn, draag je Caroline voort in je hart.

Een groot gemis voor je kinderen, familie en vrienden. Maar ook voor de samenleving. Bedankt Caroline! Innige deelneming aan al wie je lief had. 

Oprechte deelneming bij het veel te vroeg heen te gaan van Caroline. Veel sterkte aan familie, vrienden, en heel de VUB.

Caroline Pauwels was een fantastische rector met veel aandacht voor de maatschappij in het algemeen. Ze laat een mooie erfenis na, die de VUB-gemeenschap hopelijk nog lang zal beïnvloeden. Aan haar naasten wens ik veel sterkte. Misschien vinden ze steun in de vele reacties van bewondering en gedeeld verdriet. 

Je leerde ons om met met goed ingevulde verwondering naar het leven te kijken. Zo'n voorbeeld moeten we met z'n allen blijven volgen.

Toen ik je in eerste licentie communicatie wetenschappen in 1996 voor het eerst zag, maakte je al indruk op mij. Je vulde de aula met je lach, je kennis, je toegankelijkheid.  De laatste jaren ben je mijn interesse altijd blijven vasthouden door de manier waarop je vol empathie een maatschappelijk debat wist aan te gaan. Ik ga je missen maar je blijft wel een inspiratie om het zelf goed te doen. Veel sterkte aan al je naasten. 

De kanker heeft het van jou gewonnen. Maar je liefde bleef overeind. Dit gedicht voor de bewonderingswaardige Caroline Pauwels...

voor kids en familie  en alle vele vrienden - we gaan je missen - atijd zo optimische en inspirerende   dame - we gaan veel van jou meedragen de meyer - noens - beveren waas 

Innige deelneming. 

een grote dame, die mr indpireerfe 

Wat een groot verlies voor de VUB, na dat van Paul De Knop. Je hebt de vensters van de VUB geopend voor Brussel in de plaats van naar een andere kant te kijken. Je waart altijd gereed om een gesprek te voeren, zelfs als de meningen verschilden. Je waart vooral naar de toekomst gericht om de VUB in het bijzonder maar ook de samenleving in het algemeen vooruit te stuwen. We zullen dat niet vergeten. Mijn medeleven voor je familie en je vele vrienden en voor al diegenen die je toekomstvisie deelden..  

Tsja, te vroeg maar zo is het leven ...gelukkig maar soms

Wat kan je zeggen?

Wat kan je zeggen?