Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcarĂ© interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Liefste Caroline, Onze paden kruisten een eerste maal bij de oprichting van het Interdisciplinair Instituut voor Breedbandtechnologie (IBBT) in 2003, later omgedoopt tot iMinds en nu ingebed in imec. In afwachting van een gezamenlijke locatie voor de betrokken VUB-groepen, SMIT en ETRO, betrokken we een pand langs de Triomflaan, een voormalige studentenwoning met inwonende gepensioneerde ‘kotmadam’ die het zeer op prijs stelde dat er wat leven in de brouwerij kwam. Je kwam toen al snel met het idee op de proppen een pingpongtafel in de kelder te plaatsen want naast werk moest er ook ruimte voor ontspanning en verbinding zijn. Daarna verhuisde de groep naar gebouw X, de locatie van de voormalige VUB-kindercrĂšche en vervolgens naar Pleinlaan 9 onze huidige stek.Ik herinner me uit die beginperiode vooral je zoektocht naar hoe een onderzoekploeg aan te sturen, onze gesprekken daarover, je existentiĂ«le vragen, en de pogingen met vallen en opstaan om ingenieurs en communicatiewetenschappers te laten samenwerken – toch twee totaal verschillende beestjes.  Je bent erin geslaagd om SMIT, opgericht door Jean-Claude Burgelman, verder uit te bouwen tot een uitstekend onderzoeksteam met maatschappelijke impact, op zich al een aanzienlijk nalatenschap.  Toen je rector werd heb je de grote vraagstukken die je occupeerden op fantastische wijze vertaald naar het universitaire beleidsniveau en ervoor gezorgd dat de VUB ook maatschappelijk een ‘smoel’ kreeg. Je positivisme en maatschappelijk engagement waren inspirerend voor velen, en zelfs toen je zelf in zwaar vaarwater terecht kwam bleef je die rots in de branding, oneindig veel respect. Ik denk dat velen die gedurende al die jaren aan de zijlijn toekeken verbaasd vaststelden – of toch niet – hoe die bescheiden, warme dame uitgroeide tot de “grande dame” die we allen in onze harten sloten. Ik las de mooie rouwbetuiging van #Friedl Lesage waarin ze je nu aan een lange houten tafel ziet met Hannah Arendt, Karen Blixen en Virginia Woolf, je lichtbakens in je nooit eindigende zoektocht naar schoonheid, rechtvaardigheid, emancipatie en burgerschap. Het was een eer ook ooit aan jouw lange houten tafel te hebben mogen aanschuiven. Rust zacht Caroline. Mogen je kinderen, familie en vrienden bij het verwerken van dit onmetelijke verlies enige troost vinden in het feit dat je ook een lichtbaken en inspirator was en zal blijven voor velen.

Innige deelneming voor deze zo wonderbare dame tevens familielid waar we in onze kinderjaren fantastische periode hebben gekend.Ik wil zussen en de mama mijn steun betuigen en zullen haar nooit vergeten . 

‘Het gaat niet over wachten tot de storm voorbij is, het gaan om leren dansen in de regen’. Rust zacht, Caroline.

Deze foto toont hoe ik als studente aan de VUB Caroline Pauwels kende: een warme, betrokken en enthousiaste rector die begaan was met haar studenten en die een glimlach, een babbeltje of, in dit geval van een ontgroeningsopdracht, een knuffel niet uit de weg ging. Opdrachte deelneming en veel sterkte aan haar familie.

Bewondering voor haar verwondering, authenticiteit en mooie, hoopvolle gedachten. Ze blijft bij ons.

Liefste Caroline, wat een immens verdriet. Veel te jong, veel te vlug ontvalt jou het leven dat je zo gretig omarmde. Ontval jij ons, ontval je de wereld. Nu ben ik even mijn noorden kwijt. Maar er is ook immense dankbaarheid voor het bijzonder vele dat jij gaf aan de wereld, ook aan mij. 33 jaar lang als collega’s aan onze vakgroep SCOM, vriendinnen was jij mijn compagnon de route, mijn kompas ook. Jouw impact op onze wereld is groot. Op jouw geheel unieke manier: door mensen bijeen te brengen, liefst aan een mooi gedekte witte tafel, door altijd oprecht geïnteresseerd te zijn in elke mens die je pad kruiste, door mensen te verbinden, door zachtaardigheid, empathie, enthousiasme voor het leven en schoonheid, ja, door liefde. Vol verwondering keek je naar de wereld en zag overal en altijd mogelijkheden om verbinding tot stand te brengen en kreeg je iedereen altijd enthousiast mee in die plannen. Er zijn weinig mensen waar zoveel anderen zo voor door het vuur zouden gaan. Dat deden er velen voor jou. Je liet mensen boven zichzelf uitstijgen. Drie jaar lang vocht je met al jouw tomeloze energie en levensdrift tegen je ziekte. Ook jij steeg boven je eigen krachten. Je hebt zoveel gegeven, waarom kon het leven jou echt niet meer teruggeven?Mijn gedachten zijn nu bij Anna Violette en Emil die veel te vroeg hun uitzonderlijke mama moeten verliezen, je zussen, mama, nichtjes, familie en je vele, vele vrienden die jij doorheen je leven vergezelde en die jou trouw en liefdevol tot het einde vergezelden.

Ik studeer aan de ULB en heb de kans gehad de stad Genk te ontdekken en jonge Vlamingen te ontmoeten dankzij uw steun aan het project "The Unthinakble Experiment". Uw passie en inzet voor mensen zijn zeer inspirerende waarden die u ons hebt nagelaten. U zult eeuwig aanwezig blijven door alle mensen die u hebt geïnspireerd en die deze inspiratie op anderen zullen overdragen. Dank u.

Je hebt mensen, en dan heb je supermensen. Caroline Pauwels was die zeldzame mix van intelligentie, gewichtigheid, charisma, warmte en menselijkheid die iemand tot een supermens maakt. Het voelt soms alsof de mensen die de wereld net het meest nodig heeft als eerste ook weer moeten heengaan. Maar wat een indruk heeft Caroline nagelaten. En hoeveel mensen zal ze nog inspireren met woorden en kijk op de wereld. Heel veel sterkte en oprechte deelneming aan haar familie en gezin.

Het heengaan van Caroline Pauwels doet ons stilstaan  bij de waarden die zij zo spontaan belichaamde en uitdroeg.: geloof in de kracht van mensen, onderkennen van nieuwe mogelijkheden die zich elke dag aandienen,en vertrouwen in een betere wereld in verandering. Toen zij Gemeenschpasafgevaardigde bij de VRT was, leerde ik haar kennen als een overtuigd pleitbezorger van de openbare omroep, ten dienste van betrouwbare informatie en  maatschappelijke verbinding. Dankbaar voor wie ze was en waarvoor ze stond, zal  ze in mijn herinnering voortleven. Met mijn oprechte deelneming aan de kinderen en de familie.  

Namens het voltallige ACOD Onderwijs team wens ik ons medeleven te betuigen met de familie en vrienden van Caroline. Zij zal steeds in onze gedachten blijven als een vrouw die oog had voor diversiteit en die tot op het einde koos voor positiviteit.Nancy Libert Algemeen secretaris ACOD Onderwijs

Caroline, voisine, amie, prĂ©sence lumineuse, enthousiasme, solidaritĂ©... que dire de l'injustice de te voir partir si jeune, si pleine de vie et d'Ă©nergie? Je parle d'injustice alors que toi, pourtant frappĂ©e en plein cƓur par la maladie, n'as jamais protestĂ©, crie Ă  l'injustice, tu ne t'es jamais plainte, non, tu t'es battue, dans la sĂ©rĂ©nitĂ©, tu as tout au long de ces trois ans de souffrance mis l'accent sur le positif, sur comment aider d'autres, sur les bons cĂŽtĂ©s de la vie. Quelle leçon de courage et de dignitĂ©! Tu nous manqueras, mais ton souvenir restera Ă  jamais vivant dans nos cƓurs, tes yeux pĂ©tillants, ton rire cristallin, to bontĂ© intrinsĂšque. Comme tant d'autres , je te suis reconnaissant d'avoir Ă©tĂ©, tout simplement. Dank je ! 

Het heengaan van Caroline Pauwels doet ons stilstaan  bij de waarden die zij zo spontaan belichaamde en uitdroeg.: geloof in de kracht van mensen, onderkennen van nieuwe mogelijkheden die zich elke dag aandienen,en vertrouwen in een betere wereld in verandering. Toen zij Gemeenschpasafgevaardigde bij de VRT was, leerde ik haar kennen als een overtuigd pleitbezorger van de openbare omroep, ten dienste van betrouwbare informatie en  maatschappelijke verbinding. Dankbaar voor wie ze was en waarvoor ze stond, zal  ze in mijn herinnering voortleven. Met mijn oprechte deelneming aan de kinderen en de familie.  

Liefste Caroline, we kunnen ons geen wereld inbeelden zonder je charismatische uitstraling van positief denken en optimisme. Je illustreert hoe een individu een verschil kan maken, zowel voor je onmiddellijke omgeving als voor een universiteit, voor het land, voor de wereld. Je had nog zoveel plannen, zoals onze ambitie om  samen een  publieke lezingcyclus op te zetten om de groeiende en nefaste polarisaties te doorbreken door dialoog, vrij onderzoek, en bovenal luisteren in alle openheid en verwondering. Bedankt voor alles wat je gegeven hebt, zonder enige restrictie. Ons medeleven voor de familie en voor de VUB, Peter en Heidi

Caroline, je blijft een rolmodel  en inspiratie voor veel jonge vrouwen: sterk en toch warm, principieel en toch genuanceerd, visionair en toch met de voeten op de grond....Mijn medeleven met familie en kinderen.

Zelden heeft iemand mij zo geĂŻnspireerd als Caroline Pauwels. Ik blijf nu even verslagen stilstaan en hoop een stukje van haar goedheid te kunnen meedragen.

Zoals velen, ken ik haar niet persoonlijk, maar haar uitstraling spreekt boekdelen, en zij  verpersoonlijkt, nog meer dan al haar voorgangers, wat de VUB altijd geweest: een universiteit met een hart.Het leven is een strijd, en je mag blij zijn zolang je mee mag strijden, maar waarom sterven de goei  toch meestal vroeger dan de slechte ? (oud student ir. 1991)

Het was een voorrecht Caroline te hebben gekend en persoonlijk te hebben ontmoet. Een overweldigende levenskracht,  enthousiasme en drive deed energie overslaan.  Oprecht, integer, open en steeds goedlachs, zo maakte ze het verschil. Een eerste kennismaking in de Voka-kantoren in Brussel maakte meteen iets los. Ze stak de hand uit naar alle stakeholders in Brussel, dus ook de bedrijven. Haar boodschap sloeg aan op de tribune van een voorjaarslunch van Voka Metropolitan. Een grote groep studenten was onder haar impuls te gast bij Voka en bedrijven in Brussel. Mede namens het bestuur van Voka Metropolitan grote dank aan Caroline Pauwels voor haar verbindende rol in de Brusselse samenleving en haar bijdrage tot de uitstraling van Brussel, tot ver over de grenzen. Ons medeleven aan de kinderen en familie.

Caroline, un lundi soir j'ai eu la chance de t'entendre présenter une conférence. Tu étais rayonnante et pourtant ... tu te savais déjà condamnée. Ta conférence était néanmoins un superbe message d'espoir.Je t'ai encore entendue un 20 novembre lors du superbe message que tu nous as offert pour la vidéo de la Saint-Verhaegen, commune à l'ULB et à la VUB. Tu étais alors, toujours rayonnante, à cÎté de ta collÚgue, la rectrice de la "maison soeur", l'ULBTon départ laisse un grand videTu ne seras pas oubliée, d'autant plus que ton souvenir continuera d'inspirer beaucoup de jeunes.

Voor de VUB gmeenschap is het heengaan van Ere-Rector Pauwels een groot verlies.  Je gaf panache aan de VUB en bedde ze blijvend in Brussel in. Dat is maatschappelijk en voor de pereniteit van een vrijzinnige vlaamse universiteit in een multiculturele en grotendeels franstalige stad de enige juiste keuze die je konsekwent maakte en doorvoerde.  Maar vooral komt je heengaan veel te vroeg.  Mensen moeten niet meer sterven op zo'n jonge leeftijd en toch overkomt het elke dag iemand. En diegene die het meest verliest is diegene die moet gaan. Veel respect voor de aflijvige en medeleven met haar kinderen en naasten.

verwacht maar veel te vroeg moeten we afscheid nemen van deze prachtige vrouw. Na haar passage in Alleen Elvis blijft bestaan is mijn bewondering voor haar nog toegenomen mijn medeleven voor haar kinderen familie en vrienden Bernice