Rust zacht, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

 

Met grote droefheid neemt de VUB-gemeenschap afscheid van ererector Caroline Pauwels. Ze overleed op vrijdag 5 augustus 2022 in het UZ Brussel aan de gevolgen van maag- en slokdarmkanker. Caroline Pauwels laat twee kinderen na. 
 

Ze was een visionaire en bevlogen rector, een inspirerende en warme persoonlijkheid. In een tijd waarin verbindend leiderschap meer dan ooit nodig is, zullen we haar ontzettend missen.  Met de hele VUB-gemeenschap leven we mee met de familie, vrienden en kennissen van Caroline.

Laat hieronder een bericht van troost of een mooie herinnering. 

Rector met hamer

In 2016 is ze als rector van start gegaan met een sloophamer in de hand. Break down the walls, luidde het daadkrachtig in haar eerste academische openingsrede. Om te kunnen verbinden moesten eerst spreekwoordelijke muren tegen de vlakte. De muren tussen de campus en de stad, tussen de universiteit en de samenleving, tussen wetenschappelijke disciplines, tussen wetenschap en kunst ook. Caroline Pauwels is er op indrukwekkende manier in geslaagd om al die muren te slopen en in de plaats bruggen te bouwen en verbondenheid te creĂ«ren. Het resultaat oogt indrukwekkend: er is weKONEKT.brussels met als blikvangers Mindblowers en de off campus week, er is het jaarlijkse evenement Difference Day op 3 mei, de internationale dag van de persvrijheid, er is de interdisciplinaire denktank POINcarĂ©, er was Theater Aan Zee 2021 in Oostende met Caroline Pauwels als curator Ă©n een grote VUB-inbreng tijdens het theaterfestival, enz. 

Caroline Pauwels dacht veelvuldig en grondig na over de positionering van de VUB als Vlaamse pionierende universiteit in het multiculturele Brussel, als een Urban Engaged University met een internationale oriĂ«ntatie en een sterke Europese verankering via het Eutopia-netwerk.  

Met haar beleidsplannen als leidraad positioneerde de VUB zich als uitgesproken humanistisch, radicaal divers, radicaal democratisch en radicaal duurzaam. En ja, radicaal digitaal. Door de coronapandemie werd dat zelfs brutaal digitaal. Als rector bleek ze een uitstekende crisismanager die de VUB door de beklemmende en afmattende coronaperiode heeft geloodst. Ze deed dat samen met haar team Ă©n met de studentenvertegenwoordigers die volgens rector Pauwels een cruciale rol vervulden. 

Als bestuurder van het aan de VUB verbonden universitair ziekenhuis, had ze met haar humanistische visie en maatschappelijk engagement ook impact op het UZ Brussel. 

Possibilisme en verwondering

Voor haar voorganger Paul De Knop, die een dag voor Caroline Pauwels is overleden aan de gevolgen van melanoomkanker, was optimism a moral duty. Caroline Pauwels heeft als rector aan dat optimisme een nieuwe dimensie toegevoegd, die van het possibilisme. Het diepe besef dat we de wereld beter kunnen maken, dat de wereld ons nodig heeft ook. Ze werd niet alleen een belangrijke inspiratiebron voor de hele VUB-gemeenschap, maar eveneens voor de samenleving. Haar vele mediaoptredens, columns en publicaties hebben ontzettend veel mensen geĂŻnspireerd. In 2021 kreeg ze de prestigieuze Arkprijs van het Vrije Woord. Ze hoorde beslist bij de invloedrijkste Vlaamse intellectuelen en dat heeft de uitstraling van de universiteit zonder twijfel een boost gegeven. Vooral omdat alles wat ze zei en deed, authentiek was. Doordacht en doorvoeld. Verwondering was voor haar cruciaal. Ze schreef boeken voor een breed publiek, zoals ‘Ode aan de Verwondering’ en – samen met Jean Paul Van Bendegem en Pat Donnez – ‘Wonderlust’. In 2021 verscheen ‘Ronduit. Overpeinzingen van een possibilist’ dat een bestseller werd en nog altijd is.  

Ook hoe ze omging met haar slepende ziekte, liet niemand onberoerd. Na het vroegtijdig en noodgedwongen neerleggen van haar functie als rector in februari van dit jaar, bleef ze nog actief betrokken bij de universiteit. Ze hield zich met name bezig met ethische en reflectieve thema’s. 

Studie en carriĂšre

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studeerde Wijsbegeerte aan de UAntwerpen en Communicatiewetenschappen aan de VUB. Na haar studie werkte ze in 1989 korte tijd op het kabinet van toenmalig Eurocommissaris Karel Van Miert waarna ze datzelfde jaar als onderzoeker startte aan de vakgroep Communicatiewetenschappen van de VUB. Ze promoveerde in 1995. Haar doctoraatsonderzoek ging over het audiovisueel beleid van de Europese Unie. In 1998 werd ze hoogleraar. Zij heeft tal van gezaghebbende publicaties op het gebied van communicatie en media op haar naam staan. 

 

Van 2000 tot 2016 was Caroline Pauwels directeur van SMIT, een VUB-onderzoekscentrum gespecialiseerd in de studie van informatie- en communicatietechnologieĂ«n, en sinds 2004 deel uitmaakt van het netwerk iMinds. Binnen iMinds leidde Caroline Pauwels het Digital Society departement dat onderzoeksgroepen van Gent, Leuven en Brussel samenbrengt. Ze kreeg in 2014 de binnenlandse Francqui-leerstoel van de Universiteit van Gent en tussen 2012 en 2016 was ze houder van de Jean Monnet Leerstoel. Ze was actief in tal van raden van bestuur, als regeringscommissaris bij de openbare omroep VRT en als lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van BelgiĂ« voor Wetenschappen en Kunsten. 

 

Haar persoonlijke strijd tegen de vergankelijkheid heeft ze verloren, maar ze leerde ons dat er altijd iets zal blijven. ‘Het gaat voorbij maar er blijft overschot’ citeerde ze een vriend. Die ‘overschot’ is in haar geval een indrukwekkende nalatenschap. De VUB-gemeenschap is Caroline Pauwels daar ontzettend dankbaar voor. 

Laat hier je bericht

Berichten

Liefste Caroline, Onze paden kruisten een eerste maal bij de oprichting van het Interdisciplinair Instituut voor Breedbandtechnologie (IBBT) in 2003, later omgedoopt tot iMinds en nu ingebed in imec. In afwachting van een gezamenlijke locatie voor de betrokken VUB-groepen, SMIT en ETRO, betrokken we een pand langs de Triomflaan, een voormalige studentenwoning met inwonende gepensioneerde ‘kotmadam’ die het zeer op prijs stelde dat er wat leven in de brouwerij kwam. Je kwam toen al snel met het idee op de proppen een pingpongtafel in de kelder te plaatsen want naast werk moest er ook ruimte voor ontspanning en verbinding zijn. Daarna verhuisde de groep naar gebouw X, de locatie van de voormalige VUB-kindercrĂšche en vervolgens naar Pleinlaan 9 onze huidige stek.Ik herinner me uit die beginperiode vooral je zoektocht naar hoe een onderzoekploeg aan te sturen, onze gesprekken daarover, je existentiĂ«le vragen, en de pogingen met vallen en opstaan om ingenieurs en communicatiewetenschappers te laten samenwerken – toch twee totaal verschillende beestjes.  Je bent erin geslaagd om SMIT, opgericht door Jean-Claude Burgelman, verder uit te bouwen tot een uitstekend onderzoeksteam met maatschappelijke impact, op zich al een aanzienlijk nalatenschap.  Toen je rector werd heb je de grote vraagstukken die je occupeerden op fantastische wijze vertaald naar het universitaire beleidsniveau en ervoor gezorgd dat de VUB ook maatschappelijk een ‘smoel’ kreeg. Je positivisme en maatschappelijk engagement waren inspirerend voor velen, en zelfs toen je zelf in zwaar vaarwater terecht kwam bleef je die rots in de branding, oneindig veel respect. Ik denk dat velen die gedurende al die jaren aan de zijlijn toekeken verbaasd vaststelden – of toch niet – hoe die bescheiden, warme dame uitgroeide tot de “grande dame” die we allen in onze harten sloten. Ik las de mooie rouwbetuiging van #Friedl Lesage waarin ze je nu aan een lange houten tafel ziet met Hannah Arendt, Karen Blixen en Virginia Woolf, je lichtbakens in je nooit eindigende zoektocht naar schoonheid, rechtvaardigheid, emancipatie en burgerschap. Het was een eer ook ooit aan jouw lange houten tafel te hebben mogen aanschuiven. Rust zacht Caroline. Mogen je kinderen, familie en vrienden bij het verwerken van dit onmetelijke verlies enige troost vinden in het feit dat je ook een lichtbaken en inspirator was en zal blijven voor velen.

Innige deelneming voor deze zo wonderbare dame tevens familielid waar we in onze kinderjaren fantastische periode hebben gekend.Ik wil zussen en de mama mijn steun betuigen en zullen haar nooit vergeten . 

‘Het gaat niet over wachten tot de storm voorbij is, het gaan om leren dansen in de regen’. Rust zacht, Caroline.

Deze foto toont hoe ik als studente aan de VUB Caroline Pauwels kende: een warme, betrokken en enthousiaste rector die begaan was met haar studenten en die een glimlach, een babbeltje of, in dit geval van een ontgroeningsopdracht, een knuffel niet uit de weg ging. Opdrachte deelneming en veel sterkte aan haar familie.

Bewondering voor haar verwondering, authenticiteit en mooie, hoopvolle gedachten. Ze blijft bij ons.

Liefste Caroline, wat een immens verdriet. Veel te jong, veel te vlug ontvalt jou het leven dat je zo gretig omarmde. Ontval jij ons, ontval je de wereld. Nu ben ik even mijn noorden kwijt. Maar er is ook immense dankbaarheid voor het bijzonder vele dat jij gaf aan de wereld, ook aan mij. 33 jaar lang als collega’s aan onze vakgroep SCOM, vriendinnen was jij mijn compagnon de route, mijn kompas ook. Jouw impact op onze wereld is groot. Op jouw geheel unieke manier: door mensen bijeen te brengen, liefst aan een mooi gedekte witte tafel, door altijd oprecht geïnteresseerd te zijn in elke mens die je pad kruiste, door mensen te verbinden, door zachtaardigheid, empathie, enthousiasme voor het leven en schoonheid, ja, door liefde. Vol verwondering keek je naar de wereld en zag overal en altijd mogelijkheden om verbinding tot stand te brengen en kreeg je iedereen altijd enthousiast mee in die plannen. Er zijn weinig mensen waar zoveel anderen zo voor door het vuur zouden gaan. Dat deden er velen voor jou. Je liet mensen boven zichzelf uitstijgen. Drie jaar lang vocht je met al jouw tomeloze energie en levensdrift tegen je ziekte. Ook jij steeg boven je eigen krachten. Je hebt zoveel gegeven, waarom kon het leven jou echt niet meer teruggeven?Mijn gedachten zijn nu bij Anna Violette en Emil die veel te vroeg hun uitzonderlijke mama moeten verliezen, je zussen, mama, nichtjes, familie en je vele, vele vrienden die jij doorheen je leven vergezelde en die jou trouw en liefdevol tot het einde vergezelden.

Ik studeer aan de ULB en heb de kans gehad de stad Genk te ontdekken en jonge Vlamingen te ontmoeten dankzij uw steun aan het project "The Unthinakble Experiment". Uw passie en inzet voor mensen zijn zeer inspirerende waarden die u ons hebt nagelaten. U zult eeuwig aanwezig blijven door alle mensen die u hebt geïnspireerd en die deze inspiratie op anderen zullen overdragen. Dank u.

Je hebt mensen, en dan heb je supermensen. Caroline Pauwels was die zeldzame mix van intelligentie, gewichtigheid, charisma, warmte en menselijkheid die iemand tot een supermens maakt. Het voelt soms alsof de mensen die de wereld net het meest nodig heeft als eerste ook weer moeten heengaan. Maar wat een indruk heeft Caroline nagelaten. En hoeveel mensen zal ze nog inspireren met woorden en kijk op de wereld. Heel veel sterkte en oprechte deelneming aan haar familie en gezin.

Het heengaan van Caroline Pauwels doet ons stilstaan  bij de waarden die zij zo spontaan belichaamde en uitdroeg.: geloof in de kracht van mensen, onderkennen van nieuwe mogelijkheden die zich elke dag aandienen,en vertrouwen in een betere wereld in verandering. Toen zij Gemeenschpasafgevaardigde bij de VRT was, leerde ik haar kennen als een overtuigd pleitbezorger van de openbare omroep, ten dienste van betrouwbare informatie en  maatschappelijke verbinding. Dankbaar voor wie ze was en waarvoor ze stond, zal  ze in mijn herinnering voortleven. Met mijn oprechte deelneming aan de kinderen en de familie.  

Namens het voltallige ACOD Onderwijs team wens ik ons medeleven te betuigen met de familie en vrienden van Caroline. Zij zal steeds in onze gedachten blijven als een vrouw die oog had voor diversiteit en die tot op het einde koos voor positiviteit.Nancy Libert Algemeen secretaris ACOD Onderwijs

Caroline, voisine, amie, prĂ©sence lumineuse, enthousiasme, solidaritĂ©... que dire de l'injustice de te voir partir si jeune, si pleine de vie et d'Ă©nergie? Je parle d'injustice alors que toi, pourtant frappĂ©e en plein cƓur par la maladie, n'as jamais protestĂ©, crie Ă  l'injustice, tu ne t'es jamais plainte, non, tu t'es battue, dans la sĂ©rĂ©nitĂ©, tu as tout au long de ces trois ans de souffrance mis l'accent sur le positif, sur comment aider d'autres, sur les bons cĂŽtĂ©s de la vie. Quelle leçon de courage et de dignitĂ©! Tu nous manqueras, mais ton souvenir restera Ă  jamais vivant dans nos cƓurs, tes yeux pĂ©tillants, ton rire cristallin, to bontĂ© intrinsĂšque. Comme tant d'autres , je te suis reconnaissant d'avoir Ă©tĂ©, tout simplement. Dank je ! 

Het heengaan van Caroline Pauwels doet ons stilstaan  bij de waarden die zij zo spontaan belichaamde en uitdroeg.: geloof in de kracht van mensen, onderkennen van nieuwe mogelijkheden die zich elke dag aandienen,en vertrouwen in een betere wereld in verandering. Toen zij Gemeenschpasafgevaardigde bij de VRT was, leerde ik haar kennen als een overtuigd pleitbezorger van de openbare omroep, ten dienste van betrouwbare informatie en  maatschappelijke verbinding. Dankbaar voor wie ze was en waarvoor ze stond, zal  ze in mijn herinnering voortleven. Met mijn oprechte deelneming aan de kinderen en de familie.  

Liefste Caroline, we kunnen ons geen wereld inbeelden zonder je charismatische uitstraling van positief denken en optimisme. Je illustreert hoe een individu een verschil kan maken, zowel voor je onmiddellijke omgeving als voor een universiteit, voor het land, voor de wereld. Je had nog zoveel plannen, zoals onze ambitie om  samen een  publieke lezingcyclus op te zetten om de groeiende en nefaste polarisaties te doorbreken door dialoog, vrij onderzoek, en bovenal luisteren in alle openheid en verwondering. Bedankt voor alles wat je gegeven hebt, zonder enige restrictie. Ons medeleven voor de familie en voor de VUB, Peter en Heidi

Caroline, je blijft een rolmodel  en inspiratie voor veel jonge vrouwen: sterk en toch warm, principieel en toch genuanceerd, visionair en toch met de voeten op de grond....Mijn medeleven met familie en kinderen.

Zelden heeft iemand mij zo geĂŻnspireerd als Caroline Pauwels. Ik blijf nu even verslagen stilstaan en hoop een stukje van haar goedheid te kunnen meedragen.

Zoals velen, ken ik haar niet persoonlijk, maar haar uitstraling spreekt boekdelen, en zij  verpersoonlijkt, nog meer dan al haar voorgangers, wat de VUB altijd geweest: een universiteit met een hart.Het leven is een strijd, en je mag blij zijn zolang je mee mag strijden, maar waarom sterven de goei  toch meestal vroeger dan de slechte ? (oud student ir. 1991)

Het was een voorrecht Caroline te hebben gekend en persoonlijk te hebben ontmoet. Een overweldigende levenskracht,  enthousiasme en drive deed energie overslaan.  Oprecht, integer, open en steeds goedlachs, zo maakte ze het verschil. Een eerste kennismaking in de Voka-kantoren in Brussel maakte meteen iets los. Ze stak de hand uit naar alle stakeholders in Brussel, dus ook de bedrijven. Haar boodschap sloeg aan op de tribune van een voorjaarslunch van Voka Metropolitan. Een grote groep studenten was onder haar impuls te gast bij Voka en bedrijven in Brussel. Mede namens het bestuur van Voka Metropolitan grote dank aan Caroline Pauwels voor haar verbindende rol in de Brusselse samenleving en haar bijdrage tot de uitstraling van Brussel, tot ver over de grenzen. Ons medeleven aan de kinderen en familie.

Caroline, un lundi soir j'ai eu la chance de t'entendre présenter une conférence. Tu étais rayonnante et pourtant ... tu te savais déjà condamnée. Ta conférence était néanmoins un superbe message d'espoir.Je t'ai encore entendue un 20 novembre lors du superbe message que tu nous as offert pour la vidéo de la Saint-Verhaegen, commune à l'ULB et à la VUB. Tu étais alors, toujours rayonnante, à cÎté de ta collÚgue, la rectrice de la "maison soeur", l'ULBTon départ laisse un grand videTu ne seras pas oubliée, d'autant plus que ton souvenir continuera d'inspirer beaucoup de jeunes.

Voor de VUB gmeenschap is het heengaan van Ere-Rector Pauwels een groot verlies.  Je gaf panache aan de VUB en bedde ze blijvend in Brussel in. Dat is maatschappelijk en voor de pereniteit van een vrijzinnige vlaamse universiteit in een multiculturele en grotendeels franstalige stad de enige juiste keuze die je konsekwent maakte en doorvoerde.  Maar vooral komt je heengaan veel te vroeg.  Mensen moeten niet meer sterven op zo'n jonge leeftijd en toch overkomt het elke dag iemand. En diegene die het meest verliest is diegene die moet gaan. Veel respect voor de aflijvige en medeleven met haar kinderen en naasten.

verwacht maar veel te vroeg moeten we afscheid nemen van deze prachtige vrouw. Na haar passage in Alleen Elvis blijft bestaan is mijn bewondering voor haar nog toegenomen mijn medeleven voor haar kinderen familie en vrienden Bernice