Jan Loisen

Innige deelneming Karen, Lynn, Mats, familie en vrienden van Jan. Jan raakte velen en het aantal mensen die door hem geïnspireerd zijn geworden is niet te tellen. Ik heb zelf het voorrecht gehad om met Jan te mogen samenwerken, al voelde het nooit echt als werken aan door het aanstekelijke enthousiasme waarmee Jan de gepaste en nodige suggesties deed, de constructieve feedback, de grapjes verstopt tussen de serieuze comments, het occasionele verbale steekspel met als hoge inzet de exclusieve vermelding van iemands favoriete voetbalploeg in het handboek, de kennis die Jan steeds etaleerde, ... Het voelt onwezenlijk aan om niet langer meer naar dit alles te kunnen uitkijken... Bedankt Jan voor de mooie herinneringen!

It was such a shock when I heard of Jan's passing.
I've never met him in person, only through the Discord chat site for WGT Golf. He was always ready to help anyone in the club, who needed a few tips. on the game
It was never too much trouble.
He will be missed terribly by everyone at the club.
My condolences to his family at this sad time
Rest in peace Jan

I have known Jan over 2 years now and he was one of my dearest friends in my WGT golf game and our Golf Club, a game that Jan loved to play. I am crushed over his passing, and he will be deeply missed.

I was just a wgt golf game buddy, but I had the utmost respect and admiration for Jan!
He was always there to lend a guiding hand and a positive message!

RIP Jan

You’ll be missed!

I have nothing but positive memories of Jan. Since I joined the department, he always went out of his way to make me feel welcome. Very quickly, Jan felt more like an old friend than a colleague, always witty and engaged when we met. Jan was a pleasure to be around, and his presence, warmth and kindness will be greatly missed.

While the news of Jan’s death was deeply shocking and saddening for all of us, I can't imagine how difficult this must be for his family and dearest friends. I wish you all strength for the coming days. Although it seems hard to believe now, it will get easier. Take care.

Lieve Jan,

Zoals alle collega’s beamen is het niet te vatten dat jij er niet meer bent. Ik beschouw het een zeer groot privilege dat ik jarenlang in jouw onderwijsteam mocht meedraaien als assistent. Doorheen de jaren vertelde ik op het POLI departement uitvoerig, aan iedereen die het wou aanhoren, wat voor een fantastische professor jij bent, een waar rolmodel. Elke ontmoeting met jou eindigde als een warm gesprek. Elke onderwijstaak werd behapbaar door jouw goede management vaardigheden. Bij elke tegenslag stond jij klaar om het voor ons op te nemen. En ik heb van zovele studenten gehoord hoe fijn ze het vonden om van jou les te krijgen. Toen ik in 2016 als onderwijsassistent voor de Bachelor in Social Sciences begon, had ik nooit kunnen hopen om les te mogen geven aan de zijde van zo’n fantastische collega. Je bent een inspiratie niet alleen voor de studenten, maar ook voor collega’s. Je zal voor altijd een belangrijk rolmodel voor mij blijven.

Ik ga je zo hard missen, Jan.

Ik wens alle collega’s die Jan kennen heel veel sterkte voor het gemis van zo’n top collega. Bovenal wens ik heel veel moed en liefde aan Jan zijn familie en vrienden. Dit is een niet te vatten verlies.

Veel liefs,

Joke

Mijn diepste medeleven met het gezin van Jan, zijn familie, vrienden en collega's. Zo jong, zo plots. De klap en het gemis moet vreselijk zijn. Ik heb Jan niet persoonlijk gekend, maar van mijn jonge collega's weet ik intussen dat de communicatiefamilie verliest een open en warm persoon verliest, geliefd bij zijn studenten. Door te zijn wie hij was, en altijd zal blijven, maakte hij een verschil in hun eerste stappen op de grote universiteit. Veel moed en sterkte bij dit immense verlies. Onze gedachten zijn bij jullie.

Ik leerde Jan kennen in september 2003. Ik in eerste kandidatuur, Jan als assistent in de vakgroep, een onafscheidelijk duo met An (met de nodige woordmopjes en het nodige gespeculeer over dat assistentenduo er natuurlijk bij; hoe blind konden we zijn). Jan vroeg me of ik een stuk tekst geplagieerd had. Ik verschoot en Jan zag meteen aan mijn reactie dat ik de waarheid sprak. Droogjes zei hij daarop: ja ‘k moest zeker zijn. In dat geval is ’t wel echt goed. En hij voegde er nog bij het buitengaan aan toe dat hij Kill Bill ook een heel straffe film vond. Ik had het pas door dat hij naar m’n shirt verwees toen ik al terug op kot was.

Vanaf dat moment is Jan een vaste waarde geworden, eerst als assistent voor het begeleiden van (zoveel mogelijk) taken. Later als collega in de vakgroep. We deelden zo een paar jaar een kantoor op de Pleinlaan 9, waar ik ook getuige was van de laatste loodjes van Jans doctoraatsonderzoek. Een giga-kloefer, zoals er wel meer waren uit de groep van Caroline, we hadden niet anders verwacht. Maar de precisie en nauwgezetheid, de gedrevenheid om zo exhaustief te zijn, de passie om een onderzoeksonderwerp te vatten vanuit al de perspectieven die het verdient, het deed duizelen en het gold als voorbeeld voor ieder die nog in zijn voetsporen moest volgen. ‘Ga je een goed doctoraat hebben?’ ‘Een goed doctoraat of een Jan-goed doctoraat?’ Dat was de norm geworden voor mij (en dan moest Karen nog volgen).

Voor de vakgroep was Jan één van de allersterkste steunpillaren. Jan draaide mee in een vakgroep en opleiding waar hij steeds het beste voor mee had. Hij voorzag vergaderingen van kritische maar altijd constructieve kanttekeningen. Want als Jan sprak, werd er geluisterd. Jan loodste ons door een visitatiecommissie waar we erg positief beoordeeld werden – zeker mee de verdienste van Jans toewijding in de voorbereiding ervan. Hij trok mee aan de Engelstalige master en stampte met Wendy het DC Lead programma uit de grond, beide nog altijd sterkhouders in de opleiding. Jan was een fantastische prof, en niet enkel geliefd bij collega’s maar ook bij de studenten. Zijn goeie ratio nonsens/no nonsense, fijne humor, gevoel voor relativering, maar ook de sterke voorbereidingen, zijn eruditie en toegankelijkheid, maakten hem tot voorbeeld in de vakgroep. Voor Jan was lesgeven op de unief een voorrecht, geen opgave, ook al bracht het vaak veel werk met zich mee. De inzichten die Jan mij gaf draag ik voor altijd mee. Ik kan alleen maar hopen dat ik ze - al is het maar een deeltje – zelf kan delen met mijn studenten.

Een kleine 20 jaar sinds de eerste ontmoeting, en doorheen de jaren is Jan steeds een fantastische collega gebleven. Hij was een vriend die je in vertrouwen nam, altijd bereid om te luisteren, of advies te geven – maar altijd bescheiden en enkel als je er zelf om vroeg. Iemand bij wie het altijd aangenaam vertoeven was, iemand wiens gezelschap je opzocht tijdens een moeilijk moment. Maar even goed tijdens een gênante speech, een feest waar wat te veel naar mijn goesting werd gedanst of een verplicht netwerknummer, het waren momenten om zo snel mogelijk Jans compagnie op te zoeken.

Achter Jans sympathieke glimlach zat een warme en open, maar tegelijk ook grappig gevat en creatief iemand. Iemand die gepassioneerd was door veel, maar nooit het gevoel had dit te moeten etaleren, of het nu over goeie wijn, goeie quizvragen, goeie opera of goeie films ging. Jan had vele liefdes, maar allen moesten ze onderdoen voor de liefde van Jan voor Karen, voor Lynn en Mats, want geen taak die Jan met zoveel genoegdoening, overgave en twinkel in de ogen deed, als die van partner en papa.

Jan, ik ging je nog bellen – ik weet het, ik ben er weer laat mee – om weer een quizronde in elkaar te steken voor de studenten. Dat ik je nooit meer kan bellen valt me heel erg zwaar. Deze tekst in verleden tijd schrijven valt me zwaar.

Met Caroline verloren we vorige zomer een fantastisch persoon die deed geloven in de kracht van mensen door het ogenschijnlijk onmogelijke mogelijk te maken. Met Jan verliezen we iemand die elke dag opnieuw toonde dat die kracht in het kleinste gebaar kon zitten. Een glimlach, een blik van erkenning, een gevoel van vertrouwen of er gewoon zijn wanneer je ze nodig hebt.

Jan, het was een eer je te mogen kennen. We putten troost putten uit de onuitwisbare indruk die je bij veel van ons naliet. Alle liefs en sterkte voor Karen, Lynn, Mats, Lena en Bob en alle geliefden.

Merci voor alles, we gaan je ontzettend missen.

wat triest jan dat je er niet meer bent.
jouw jaarlijkse gastles bij ons in gent was altijd een aangenaam ontmoeten.
je enthousiasmeerde onze studenten elke keer weer met prikkelende ideeën, mooie slides, positivisme en veel humor.
het was altijd leuk om bij te praten, met veel liefde over je vrouw en kinderen, oude herinneringen ophalen over het 'steunpunt', nieuwe ideeën en projecten bespreken.
het was een eer je te kennen. veel sterkte aan al je naasten.

Beste Prof dr. Donders, familie en vrienden van Jan,

De eerste les aan de universiteit kreeg ik van Prof. dr. Loisen, die liet weten dat we vanaf dan hem gewoon Jan mogen noemen. Hij zorgde ervoor dat alle studenten zich goed voelden op de VUB. Met zijn moeilijke woorden in combinatie met de humor waren zijn lessen zeer boeiend en nooit saai. In mijn master kreeg ik van hem Globalisation theories, deze lessen hebben mijn kijk op de wereld veranderd/verbreed waarvoor ik hem zeer dankbaar ben.

Prof. dr. Donders, u was mijn jury vorig jaar van mijn masterthesis. Ook al hebben we elkaar nooit in het echt gezien, wil ik u bedanken voor de de moeite die u in mijn thesis heeft gestoken en wens ik u heel veel sterkte toe. Probeer elkaar te steunen in deze donkere en moeilijke tijd. Ook aan de familie en vrienden veel sterkte toegewenst deze dagen.

Jan is en blijft de beste professor aan de Vrije Universiteit Brussel. Ik zal hem nooit vergeten!

Sterkte,
Rik Willekens

I still can't believe Professor Jan is not among us anymore. I met him for the 1st time in our Autumn school 2022. He came across as one of the most jolly yet professional academician. I asked him a lot of questions and he answered each one with a smile. He had a good sense of humour, which I noticed everytime I interacted with him. And my last meeting with him also ended with his humour filling the room with laughter.
Although, I never had the fortune of being taught by him, I am still going to miss him and remember him as a guide, as the DCLead coordinator in Brussels and as a lovely and charming human being.

My sincere condolences to his family. I wish them strength to navigate this immense loss.

Rest in Peace Professor!

Professor Loisen was a sincere, kind and enthusiastic professor. I was very impressed by his conscientious and responsible attitude and his humorous personality showed in his lectures. It was an honor to learn about Communication Studies by taking his classes. I would like to extend my deepest condolences to his family.

Onwezenlijk, veel te jong en te vroeg.

Ik zal Jan altijd herinneren als een aangename, enthousiaste en gedreven collega die veel heeft gedaan en betekent voor de opleidingen communicatiewetenschappen.

Heel veel sterkte gewenst aan Karen, Lynn, Mats, familie, vrienden en collega’s.

Bedankt Jan. Bedankt om mij, en zo veel andere studenten, kennis te laten maken met communicatiewetenschappen. De passie en het enthousiasme waarmee jij lesgaf motiveerde ons allemaal en liet een grote indruk na.

Ik herinner mij nog goed hoe je tijdens een van de laatste lessen van het afgelopen semester uitleg gaf over het examen. Heel eerlijk waarschuwde je ons dat het geen makkelijk examen zou zijn. Maar je maakte daarbij ook al snel duidelijk dat buizen geen ramp is. "Er zijn ergere dingen in het leven", zei je. En zo bleek.

Bedankt Jan om de liefde van de communicatiewetenschappen door te geven, alsook de kunst van het relativeren.

Professor Loisen was a great professor. He was passionate about the course. He was so kind and willing to help us. It was an honour for me to be in his class. Thank you for everything. My deepest condolences to his family and loved ones.

Lieve Jan,

Wat een onwezenlijk nieuws. Wat een onwezenlijk groot gemis.

Wanneer ik door de berichtjes hier lees, valt het meteen op wat voor een impact je achterlaat op de vub-gemeenschap en je geliefde studenten communicatiewetenschappen.
Net als velen hier, maakte je ook op mij al een enorme indruk tijdens je lessen inleiding tot de communicatiewetenschappen. Met je warmte, bereikbaarheid en passie wist je op elke student een indruk na te laten en ons allemaal te enthousiasmeren voor onze discipline. Je maakte me enthousiast om als studentenvertegenwoordiger in de opleidingsraad te zetelen, waar ik je nog steeds dankbaar voor ben.

Later als collega bracht je die passie en warmte nog verder over. Je liefde voor studenten werd pas echt duidelijk door je toewijding aan de opleiding en je vakken. Je was een inspiratie voor velen, en zeker ook voor mij.

Wat gaan we je lach, je optimisme, je toewijding, je enthousiasme, je kennis missen. De vierde verdieping gaat nooit echt hetzelfde zijn zonder je warmte.

Karen, ik wens je veel sterkte en moed toe in deze onmogelijke tijden. Lynn en Mats, wat hebben jullie een prachtige vader. Ik hoop dat alle mooie herinneringen jullie wat steun kunnen bieden.

Na een week van surreële sprakeloosheid probeer ik te vatten wat een mooie persoon we verloren zijn. Lezend door deze berichten hier is het duidelijk dat Jan vele levens heeft geraakt.
Ik had het geluk om sinds enkele jaren deel te zijn van Jans VUB-familie, als co-docent van 2 vakken, co-promotor van Yazans doctoraat, co-auteur... Talloze herinneringen en mooie momenten, van Brussel over Antwerpen tot Istanbul. Intellectueel en pedagogisch werk altijd gemixt met een goede babbel, wijze raad, lekkere wijn, een gulle lach.
Voor mij komt één woordje terug: "Okido(ki)". Ik zoek door mijn mails en berichten en vind inderdaad tientallen "Okido's" en "Okidoki's" van Jan. Kort en bondig, toch speels, altijd positief. Niet gewoon een stopwoordje, maar een hele manier van zijn. Hardwerkend, met een sterk moreel kompas, eerst voor de groep en dan pas voor zichzelf... Al deze waarden maakten Jan een verbindende kracht wiens warmte we heel erg zullen missen.
Mijn diepste medeleven voor Karen, de kinderen, en de rest van Jans familie.

My heart has been hurting since I’ve learned the news. I’ve been indifferent to communication studies until Prof. Jan’s classes, it quickly became my favorite class, the class I looked forward to, the professor that I admired the most. I found myself studying the hardest for his class because I wanted to do good, for him. In many years from now when I look back at my uni days there’s probably only few professor’s names that I’m going to remember, Jan Loisen is going to be one of them. Our “Micky Mouse degree” professor, thank you for the laughs, thank you for sharing your knowledge, you’ve left an impact. Introduction to Communications was the class that made many of us take the trajectory of communications because you were such a great impact on us. My heart goes out for your family, colleagues and friends and my fellow students who have also been struck by this loss.
I will end this with a quote from Adorno “death is imposed only on creatures, not their creations”

Mijn oprechte deelneming aan iedereen die Jan dierbaar was. Ik herinner mij Jan Loisen nog als een warme en goedlachse prof toen ik in 2016 aan de bachelor in Social Science begon. Hij was een van de eerste proffen die ons liet kennis maken met de discipline en "mickey mouse", een herinnering die me nog steeds een glimlach op het gezicht doet toveren. Veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijden.

Mijn oprechte deelneming met het verlies van Jan.
Ik heb Jan niet goed of lang gekend, maar ik had wel het geluk zijn groot hart en luisterend oor te mogen meemaken. Een mens geraakt wel aan de praat als je samen op een dag een kilometer of 50 stapt, en Jan’s scherpe gedachten en lieve woorden tijdens die tocht hadden me diep getroffen en blijven me zeker bij.
Veel sterkte aan alle familie, vrienden, en collega’s, en vooral aan Karen, de kindjes, en de papa van Jan.