VUB-student Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen Lula

Waarom heb je voor deze opleiding aan de VUB gekozen? En hoe heb je je keuze gemaakt?

“De VUB was voor mij een soort van vanzelfsprekendheid. Ik ben opgegroeid in Brussel en voelde me dus eigenlijk al heel snel thuis hier aan de VUB. Terwijl bepaalde mensen bijvoorbeeld die industrële stijl qua architectuur niet mooi vinden, voelt die voor mij net heel vertrouwd aan. Ook in de waarden van de VUB kon ik me heel erg vinden: dat vrijzinnige, kritische denken heeft altijd al wel in mij gezeten.

Mijn zoektocht naar de juiste opleiding was niet zo gemakkelijk. Van nature ben ik in veel dingen geïnteresseerd én bovendien ben ik een twijfelaar, ook wat betreft mijn studiekeuze (lacht): Latijn, chemie, geschiedenis, politiek, filosofie… Ik vond dat allemaal interessant en kon echt niet kiezen.

Tijdens mijn zoektocht zijn er onderweg wel wat vakken afgevallen. Voor mijn keuze zelf ben ik naar verschillende openlesdagen gegaan. Dat heeft uiteindelijk mijn keuze voor deze richting bepaald. Ik heb bijvoorbeeld een les chemie en filosofie gevolgd. Ik vond ze allebei heel interessant, maar toen ik dan bedacht of ik dit nu elke dag, een hele dag lang zou willen doen, dan miste chemie diepgang. Iets filosofisch heb ik achteraf beseft. Terwijl ik dat maatschappelijke – het idee van samen iets te construeren – net heel hard nodig heb.

Trouwens, die openlesdagen aan de VUB zijn ook heel typerend voor hoe het er hier aan toe gaat. Iedereen was daar op een bepaalde manier verstrooid en tegelijkertijd toch heel erg bezig met z’n vak. Tijdens de openlesdagen bijvoorbeeld, vond ik niet de aula waar ik moest zijn. Ik ben toen gewoon een les binnengestapt en heb een prof biochemie aangesproken die het zelf eigenlijk ook niet wist. Die prof heeft me toen gewoon mee op sleeptouw genomen. Die vanzelfsprekendheid, algemene solidariteit en hartelijkheid aan de VUB is voor mij heel herkenbaar, en zo typerend voor Brussel. Eigenlijk herken ik heel veel van mezelf in de VUB. Het is een soort van tweede thuis geworden.

Zo ben ik uiteindelijk uitgekomen bij Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen: voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik het gevoel heb dat ik echt op de juiste plek zit. Meer zelfs: dankzij deze opleiding heb ik mijn eeuwige angst voor de twijfel kunnen omzetten in iets positiefs. Dat twijfelen, ik heb daar lang mee geworsteld. Terwijl filosofie voor mij nu het omarmen van de twijfel is tot het je beste vriend wordt en je op het pad zet naar zelfreflectie. Het gaat ook over leren van elkaar, zoeken naar een waarheid, zonder per se je gelijk te willen halen. En ik weet nu ook: twijfelen is oké.”

Hoe lang duurt een lesdag voor jou? En hoe vul je die in?

“In vergelijking met andere opleidingen, hebben we relatief weinig echte lesuren. In mijn jaar heb ik momenteel een gemiddelde van 4 lesuren per dag. Wat niet wil zeggen dat het makkelijk is. De werkuren zitten niet in de lesuren. Bij onze opleiding hoort heel wat zelfstudie: lezen, schrijven, zelf op onderzoek gaan. Die zogezegde vrijheid of autonomie is wel typisch voor onze faculteit in het algemeen. De lessen zijn er om je verder inzicht te geven, inzichten te delen, je op weg te zetten of bij te sturen. Je moet dus wel beschikken over een gezonde dosis zelfdiscipline om goed te kunnen omgaan met die autonomie.

Als je dat goed aanpakt, is het wel fijn om je werkuren zo flexibel te kunnen invullen. Zo blijft er ook tijd over voor andere activiteiten zoals sport, koffietjes op de campus, creativiteit, de studentenraad of andere verenigingen waarin je actief bent … Je zou het ook kunnen combineren met je werk als je graag nog iets wilt bijverdienen.”

Hoe zou je de proffen omschrijven hier aan de faculteit? Wat is voor hen belangrijk?

“In tegenstelling tot andere universiteiten focussen onze proffen heel hard op inzicht, niet op reproductie. Tijdens de lessen prikkelen onze proffen je nieuwsgierigheid, ze laten je proeven van wat er mogelijk is om je verder te duwen en te sturen in je leerproces. Examens zijn er bijvoorbeeld niet om studenten te buizen, wel om je beter te maken.

Tijdens een examen ga je bijvoorbeeld in discussie met je prof over een bepaald onderwerp. De proffen zijn dan benieuwd te horen wat je met die leerstof hebt gedaan. Dat echt in gesprek gaan, naar elkaar luisteren, een mening vormen komt ook allemaal aan bod tijdens de lessen. Zo’n gesprekken inspireren en motiveren om nadien zelf op onderzoek uit te gaan.

Eigenlijk zijn onze proffen ‘planters van zaadjes’. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom ze zo enthousiast reageren wanneer ze bijvoorbeeld merken dat je spontaan een verwijzing maakt naar iets uit de actualiteit. Ze zijn dan oprecht blij! En omdat we zo’n kleine groep zijn, heb je ook echt het gevoel dat ze je kennen. Onze proffen weten wat je sterktes zijn.”

Op welke manier kunnen studenten volgens jou het best de echte sfeer van de VUB opsnuiven?

“O, sowieso ga je dan best eens langs in de Pilar – het vroegere cultuurcafé – en de Opinio, onze koffiebar. Wees niet verlegen, spreek daar iemand aan. De beste discussies ontstaan daar of worden er na de lesuren verdergezet. Onze proffen zitten daar trouwens ook. En een hele leuke plek, heel cosy en heel erg VUB. En wandel zeker ook eens op de esplanade – ja, zo fancy zijn we hier wel.” (lacht)

Van welke faciliteiten maak jij zelf het meest gebruik op de campus en waarom?

“Overdag de Pilar dus. En verder ook het VUB-restaurant waar je een 3-gangenmenu krijgt voor maar 5 euro. Er hangt een leuke sfeer – niet die typische reftersfeer – en het is er heel gezellig. Spreek daar gerust iemand aan, iedereen is er altijd heel open en hartelijk. De Basic Fit op de campus is ook zalig: er is veel ruimte en voelt toch heel comfy. En dat tegen een studententarief. Hetzelfde geldt trouwens voor het zwemmen.”

Wat is volgens jou het belangrijkste positieve weetje over de VUB dat je alleen maar kunt weten wanneer je aan de VUB studeert?

“Voor mij is dat iets dat heel eigen is aan onze faculteit: aan de VUB kies je voor Wijsbegeerte én Moraalwetenschappen, terwijl je bij andere universiteiten moet kiezen voor het ene of het andere. Voor mij persoonlijk is het aanbod aan de VUB in dat opzicht een sterkte. Je hoeft niet te kiezen, je krijgt het allebei. Net omdat je in het begin niet zo radicaal moet kiezen voor het ene of het andere, krijg je de ruimte om zelf te ontdekken wat je het meest interesseert.

En daarnaast: studeren aan de VUB voelt aan als een ‘safe space’ waar je gewoon jezelf kunt zijn. Het gevoel van de openlesdagen bijvoorbeeld is daarna ook gebleven. Die warmte en gastvrijheid is standaard. Er zijn geen vooroordelen. In de plaats daarvan voel je een soort van basisvertrouwen, waarbij iedereen bereid is om elkaar te helpen. Alles is bespreekbaar, die no-nonsense cultuur zorgt ervoor dat er geen valse beloftes worden gemaakt.”

Met welke foute percepties over Brussel of de VUB maak je graag komaf?

“Het eerste is het idee dat de VUB gemakkelijker zou zijn. Het is niet gemakkelijker, het is gewoon anders. Het doel van de studenten is niet zozeer ‘slagen’, wel studeren om gemotiveerd en gepassioneerd door het leven te gaan, net zoals onze proffen trouwens. Da’s een heel andere levensfilosofie die je nergens anders meekrijgt dan hier.

Een tweede foute perceptie is dat Brussel gevaarlijk zou zijn. Not. Ja, Brussel is een grootstad, maar daarom niet gevaarlijker dan een andere grootstad. Het is een stigma dat blijft aangewakkerd worden daarbuiten, wat heel jammer is natuurlijk. Brussel heeft een sterke eigen identiteit door dat multiculturele karakter: dat maakt het zo anders, maar niet gevaarlijk.”

Wat wil je later doen met deze opleiding? Welk beroep wil je graag uitoefenen?

“Voor mij is het duidelijk dat filosofie een opleiding van de toekomst is. De wereld is meer en meer een onzekere plek geworden door epidemieën, klimaatverandering…  je moet als mens heel flexibel zijn om daarmee om te gaan. En die bagage hebben wij wel mee.

Voor mij persoonlijk ben ik er nog niet helemaal uit wat ik precies ga doen: onderzoek doen, prof worden… Ik zou heel graag aan de universiteit lesgeven en onderzoek doen, maar daarvoor moet ik natuurlijk eerst nog doctoreren. Eigenlijk kun je met deze opleiding alle kanten op en in alle sectoren gaan werken.

Socrates werd de horzel (steekvlieg n.v.d.r.) van Athene genoemd. Ik geloof dat wij dat moeten verderzetten. Ik denk dat een opleiding zoals Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen heel belangrijk is om ons op een kritische manier naar de maatschappij te leren kijken en zo mensen wakker te maken en te houden. Wij zijn dan de horzels van Brussel, van de samenleving. We zitten in een maatschappij waarin iedereen heel individualistisch geworden is. Ik wil dat - en zoveel meer - in vraag stellen. Als wij dat niet doen, wie dan wel? Ik denk dat dat onze missie is, in welke sector je ook terechtkomt.”