Als biomedisch onderzoeker zijn er behalve labowerk nog mogelijkheden. Tina De Bruyn Carlier coördineert in het UZ Brussel de behandeltrajecten van kankerpatiënten die deelnemen aan oncologische studies met nieuwe kankermedicijnen. “Ik zit hier op de juiste plek.”
Sta je als biomedisch onderzoeker rechtstreeks in contact met de patiënten?
“Ja, vandaag ben ik als onderzoeker betrokken in de fase waarin de kankergeneesmiddelen worden onderzocht in de mens. Daardoor is er veel menselijk contact. Heel wat mensen zijn daar verbaasd over. Ik wist ook lang niet dat die optie bestond. Toen ik aan Biomedische begon, twijfelde ik precies om die reden. Ik zag mezelf niet in een labo werken, maar ik vond de inhoud van de opleiding interessant. Ik dacht: ik zie wel hoe het loopt. Pas tijdens mijn laatste jaar aan de VUB, bij mijn thesis in de immunodermatologie, is het mij duidelijk geworden dat je met een diploma Biomedische Wetenschappen niet per se in dat labo hoeft te blijven. Er zijn ook mogelijkheden daarbuiten. Dat was voor mij een openbaring.”
Tijdens je studie heb je lang in het duister getast over de toekomstmogelijkheden. Hoe hield je de motivatie hoog?
“Het was inderdaad soms spannend. Veel van mijn medestudenten wilden wel graag in dat labo werken of streefden naar het starten van een PhD. Al in hun bachelor wisten ze wat ze wilden doen. Hun duidelijke visie maakte me soms onzeker maar ik was ervan overtuigd dat als ik mijn best deed, het ‘juiste’ wel op mijn pad zou komen. Ik heb me dus voor de volle 100% ingezet voor het behalen van mijn diploma. Vandaag ben ik blij dat ik heb doorgezet. Ik ben enorm blij met wat ik nu doe. Ik zit op de juiste plek.”
“Ik heb de kans om het verschil te maken op een moment dat mensen heel kwetsbaar zijn”
Wat vind je precies zo boeiend aan je job?
“Het is geen gemakkelijke omgeving, het blijft oncologie. Maar ik sta elke dag in contact met mensen die zich op een kruispunt in hun leven bevinden. Ik heb de kans om het verschil te maken op een moment dat mensen heel kwetsbaar zijn. Elke dag ga ik daardoor naar huis met het gevoel dat wat ik doe van belang is geweest.”
Tempus, het studentencafé op de VUB Health Campus in Jette
Hoe herinner je je studententijd?
“Er zijn zoveel herinneringen, maar als ik ze mag samenvatten in een woord is dat ‘warm’. Ik heb me altijd goed omringd gevoeld aan de VUB. Vanbinnen was er een vlammetje en dat is steeds aangewakkerd geweest door de ervaringen die ik heb opgedaan en de contacten die ik heb gelegd. Natuurlijk waren er soms minder leuke lessen, maar die samen kunnen beleven met mensen die hetzelfde doormaakten, was ontzettend waardevol. Veel van die mensen zijn nog steeds in mijn leven. Een studentenperiode delen is dan ook een unieke ervaring. Samen mochten we volwassen worden, nu delen we andere grote mijlpalen. Vorige week nog vierden we het huwelijk van een vriendin uit ons kliekje. Ik hoop dat we elkaar de rest van ons leven kunnen blijven ontmoeten.”
Wat deed je typisch met je vrienden in die studentenjaren?
“Het is geen geheim dat de campus van Jette niet zo gezellig is als die van Etterbeek. We moesten iets creatiever zijn om spannende dingen te beleven. Studentencafé Tempus was een vaste waarde. Daar hing altijd een fijne sfeer. En voor en na de les kon je ons meestal vinden in de zeteltjes naast de bib.”
Aan welke prof heb je goede herinneringen?
“Rector Caroline Pauwels. Ik heb enkel een gastcollege van haar gehad, maar ik denk dat zij voor elke VUB’er een icoon en een bron van inspiratie was. Daarnaast denk ik aan professoren als Ilse Smolders, Kurt Barbé en Ron Kooijman. De manier waarop zij lesgeven had iets triggerend. Ze maakten dat je je in de leerstof wilde vastbijten. Ook de mandaatassistenten verdienen lof. Zij stonden heel dicht bij de studenten. Soms maakten ze zelfs één op één tijd vrij. Zonder professor Drina Jaspers was ik bijvoorbeeld nooit door organische chemie geraakt.”
Was het een bewuste keuze om voor VUB te kiezen?
“Ik ben van de streek. Ik heb nooit getwijfeld over waar ik wilde studeren. Dat was een uitgemaakte zaak. Niet alleen door de ligging. Ik voelde me ook aangetrokken door de mindset van de VUB. Een VUB’er is iemand die vrij is van vooroordelen. Aan de VUB krijg je de kans om je eigen visie of mening te vormen en vervolgens op een respectvolle manier in dialoog te gaan daarover. Ik vind het uniek dat een universiteit een attitude heeft waarin een meningsverschil geen discussiepunt is, maar juist een platform biedt om in dialoog te gaan met elkaar. Die waarden neem ik vandaag mee in mijn job. Daar ben ik heel fier op.”
“Menselijkheid was altijd al belangrijk in mijn job, maar ik doe het vandaag met nog meer intentie”
Geef eens een voorbeeld uit de praktijk?
“In Jette ontvangen we patiënten met heel diverse achtergronden en verhalen. Vaak kom ik in contact met mensen die een andere visie hebben dan ik. Aan de VUB heb ik geleerd hoe daarmee om te gaan. Zo werd ik onlangs geconfronteerd met een patiënte die niet wilde dat haar familie op de hoogte was van haar oncologische problematiek. Toevallig ken ik haar dochter. Natuurlijk respecteer ik de wens van die vrouw, maar ik vond het toch een moeilijke situatie. Ik weet dat haar dochter er voor haar zou willen zijn. Op zulke momenten keer ik in gedachten terug naar de basiswaarden van VUB. Ik hoef de keuze van die vrouw niet te begrijpen, mensen mogen hun eigen visie hebben en van daaruit hun eigen keuzes maken. Wij hebben dat als zorgverlener louter te accepteren. Al is het niet altijd gemakkelijk, de VUB-waarden helpen me om zo’n situatie beter te plaatsen.”
Wat is tot slot jouw advies voor de studenten van vandaag?
“Voor iedereen die de zorg in gaat: neem naast je witte jas ook je menselijkheid mee naar het ziekenhuis. Besef dat de mensen die bij jou komen op dat kruispunt staan, kwetsbaar zijn en hun vertrouwen in jouw handen leggen. Dat is het mooiste compliment dat je kunt ontvangen. Wees daar dankbaar voor en spring er zorgvuldig mee om. Ik weet waar ik over spreek. Vorig jaar ben ik op weg naar huis aangereden op de fiets. Ik heb veel geluk gehad die dag. Mijn licht was uit, ik heb enkele maanden serieus moeten revalideren. Ik ben zelf heel intens patiënt geweest. Ik heb in die periode dat vertrouwen ook moeten geven. Eigenlijk ging dat vanzelf, want ik voelde mij gezien. Ik voelde me geholpen en warm omringd. Die ervaring neem ik mee naar mijn job. Menselijkheid was altijd al belangrijk, maar ik doe het vandaag met nog meer intentie.”
Bio Tina De Bruyn Carlier
Na haar bachelor biomedische wetenschappen deed Tina De Bruyn Carlier een Master of Biomedical Research aan de faculteit geneeskunde. In 2021 studeerde ze af. Vandaag coördineert ze experimentele klinische studies op de dienst medische oncologie van UZ Brussel.
Droom je ervan om levens te redden, pijn te bestrijden en zieken te genezen?
Kies voor een VUB-opleiding in de gezondheidszorg of bewegingswetenschappen:
GENEESKUNDE FARMACEUTISCHE WETENSCHAPPEN
BIOMEDISCHE WETENSCHAPPEN REVALIDATIEWETENSCHAPPEN & KINESITHERAPIE