“Groot plezier versus grote ongerustheid, twee woorden die mijn studententijd het beste omschrijven”

Karl Meesters (45) is bezieler van de concertorganisatie ‘Rien à voir’ en presentator van het reisprogramma ‘Niks te zien’ op VRT. In 2005 studeerde hij af als Master TEW aan de Solvay Business School. Hij blikt terug op heel leerrijke, maar ook moeilijke jaren waarin hij, door een erfelijke oogziekte, stilaan zijn zicht verloor. ‘Wat ik aan de alumni van vandaag wil meegeven? Je zal in je carrière successen hebben, uitgedaagd worden en falen. En uit alle drie zal je leren.’ 

Wat houdt je huidige job precies in, en in welke mate bezielt ze jou? 

Karl Meesters: “Wat ik nu doe, ligt niet meteen in de lijn van mijn opleiding. Die zou eerder een curriculum in het bedrijfsleven doen vermoeden. Ik heb sowieso een gans parcours afgelegd sinds ik afgestudeerd ben. Ik ben beginnen werken op het kabinet van toenmalig Minister van Buitenlandse Zaken, Karel de Gucht. Daarna heb ik een tiental jaar gewerkt als life and career coach voor olympische en paralympische topsporters. Aansluitend heb ik mijn eigen pad bewandeld en heb een non-profit organisatie uit de grond gestampt. Met ‘Rien à voir’ organiseer ik concerten en begeleid ik jongeren met een visuele beperking in de ontwikkeling van hun loopbaanaspiraties. Verder sta ik mee aan de basis van het één-programma ‘Niks te zien’ op één (VRT).” 

“Ik ben als goedziende aangekomen aan de VUB, en als slechtziende vertrokken” 

Welke herinneringen heb je aan je studies aan VUB? 

“Twee heel uiteenlopende. De eerste is er een die elke student, die start aan de universiteit, wel zal herkennen. Het begin van een nieuw leven. Een heel leuk deel, als ik erop terugblik. Anderzijds hangt er bij mij wel een schaduw over deze periode. Het zijn ook de jaren waarin ik geleidelijk aan mijn zicht begon te verliezen (Karl lijdt aan een erfelijke retinale aandoening). Ik ben als goedziende aangekomen aan de VUB, en als slechtziende vertrokken. Ondertussen ben ik 45 en wettelijk blind. Groot plezier versus grote ongerustheid: het zijn twee woorden die mijn studententijd misschien wel het beste omschrijven.” 

Uit je studententijd: zijn er bepaalde connecties je bijgebleven? 

“Zeker. Enerzijds is er uiteraard het inhoudelijke luik. Het feit dat je kan bewijzen dat je iets kan en kent. Maar anderzijds, en minstens zo belangrijk voor het verloop van mijn loopbaan, zijn de mensen die ik toen heb leren kennen. Heel organisch ging dat. Goede vrienden in eerste instantie, maar ook professoren en de mensen die ik via mijn vrienden ontmoette. Het is dát netwerk dat voor mij een wezenlijk verschil heeft gemaakt. Eén van mijn beste vrienden is Frederik de Gucht. Zijn vader, Karel de Gucht, was destijds voorzitter van de toenmalige VLD, en heeft me een eerste jobopportuniteit gegeven. Dat was een key moment in mijn carrière.” 

Had je een duidelijk beeld over wat je ná je studies zou gaan doen? 

“Compleet niet, om eerlijk te zijn. Ik had al geen duidelijk beeld voor ik aan de unief begon, ik werkte vooral veel om centen te verdienen om mijn studies én plezierleven te betalen. Ik ging waar het leven me bracht. ‘Handelsingenieur’ leek me een heel open studie waarmee ik nog alle richtingen uitkon. Alleen, door de ontwikkeling van mijn slechtziendheid is dat toekomstperspectief even helemaal weggevallen. Op het einde van mijn studies had ik géén idee. “ 

Waar droom je nog van in je carrière? 

“Ik heb enkele jaren geleden opnieuw slecht nieuws gekregen: kanker. Het gaat momenteel goed, maar het heeft wel – ook opnieuw - mijn toekomstvisie op zijn kop gezet. Meer dan ooit denk ik: ‘.’ Ik heb me er een aantal opgelegd, die ik de komende drie jaar wil realiseren. En that’s it. Verder wil ik nog niet kijken. Die lange termijn wilde ik even loslaten. En dat heeft wel voor een soort van bevrijding gezorgd.” 

Heb je een gouden raad voor de studenten die vandaag afstuderen? 

“Dat je in je carrière successen zal hebben, uitgedaagd zal worden, maar dat je ook zal falen. Dat je moeten leren om met de drie opties op dezelfde manier om te gaan: het zien als een opportuniteit om te groeien, om uit te leren.” 

En specifiek voor de studenten van jouw opleiding? 

“Dat zijn de economisten van morgen. Business guys én women. Ze hebben alle kwaliteiten die ze nodig hadden om af te studeren – dat hebben ze al bewezen -, maar ik wens hen tegelijk ook toe dat ze hun authentieke weg zoeken en blijven volgen.”