Javier Pérez De CUÉLLAR (°1920 - 2020)
Beroep: VN-Diplomaat
Nationaliteit: Peruviaan
Waarom een eredoctoraat?
In 1984 ontving Javier Pérez de Cuéllar het eredoctoraat van de VUB.
De eeuwige pacifist
Javier Pérez de Cuéllar was een voorbeeld van vreedzaam vechten, de strijder met wijze woorden. Hij belichaamt de open, respectvolle geest van de VUB, het streven naar een duurzame democratie waar compromissen het winnen van kampen. De man die een eeuw werd, laat voor eeuwig herinneringen na.
Hij had er de flair voor, voor zijn job als vredesgezant. Door Pérez de Cuéllars diplomatieke stijl, dwars van elk vernietigend conflict, ontloken verzoening, inzichten, vooruitzichten. Zijn schrandere woorden legden wapens vaker het zwijgen op en het was zijn ingebakken overtuiging dat harmonie de stuwkracht is voor waardevol leven, voor dat ene, allesomvattende, hogere doel.
De eeuwige pacifist rust voor eeuwig in vrede.
"Peace is the ultimate human aspiration."
Over zijn carrière
Vechten voor vrede
Tijdens zijn ambtsperiode vecht Pérez de Cuéllar voor de vrede in plaatsen zoals Iran, Irak, El Salvador en meer.
Voor milieu en ontwikkeling
Hij richt in 1983 de wereldcommissie voor milieu en ontwikkeling op om landen te motiveren om samen werk te maken van duurzame ontwikkeling.
Doop
Kurt waldheim, de oostenrijkse vn-secretaris-generaal, merkt al snel zijn capaciteiten op en stuurt hem mid ’70 naar cyprus als bemiddelaar in het conflict tussen de grieken en de turken.
1988: Eredoctoraat Universiteit van Leiden
1988: Olaf Palme-prijs voor de vredesoperatie van de vn onder zijn leiding
1992: Four Freedoms Award, USA
Diplomaat
Javier belandt in 1940 bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij gaat diplomatieke functies vervullen; o.M. In Frankrijk, Brazilië, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de VS.
Vredesparcours
Als Javier Pérez de Cuéllar de poort van de universiteit in Lima achter zich dichttrekt, lijkt alles erop te wijzen dat zijn toekomst in de advocatuur ligt. Maar Javier maakt andere keuzes en belandt in 1940 bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij trekt de grens over om diplomatieke functies te vervullen; soms dichtbij, soms heel ver weg. Hij doet onder meer Frankrijk, Brazilië, Polen en het Verenigd Koninkrijk aan voor hij zich in 1971 settelt bij de Verenigde Naties in New York als vaste vertegenwoordiger van zijn land.
Kurt Waldheim, de Oostenrijkse VN-secretaris-generaal merkt al snel de capaciteiten van Pérez de Cuéllar op en stuurt hem midden jaren ’70 naar Cyprus. Hij gaat er bemiddelen in het conflict tussen de Grieken en de Turken. Het is 1979 als Pérez de Cuéllar benoemd wordt tot onder-secretaris-generaal van de VN voor Bijzondere Politieke Zaken. Als het begin jaren ’80 hommeles is tussen Pakistan en Afghanistan, vertrekt Pérez de Cuéllar die kant op om te gaan pleiten voor vrede.
Op de laatste dag van 1981 neemt Pérez de Cuéllar de plaats van Waldheim in en wordt hij de vijfde secretaris-generaal van de VN. In 1986 zou hij daar een tweede termijn aan vastplakken. Tijdens zijn ambtsperiode vecht hij - onder meer - voor de vrede tussen Iran en Irak en het einde van de burgeroorlog in El Salvador, strijdt hij voor de vrijlating van gijzelaars in Libanon en mikt hij op vrede in Cambodja.
Pérez de Cuéllar bemiddelt tijdens de Falklandoorlog en bij de onafhankelijkheid van Namibië, een van de laatste kolonies van het Afrikaanse continent. Dat laatste noemt hij zelf zijn grootste verwezenlijking als baas van de VN.
Tijdens zijn carrière richt Pérez de Cuéllar de Wereldcommissie voor Milieu en Ontwikkeling op (1983) om landen te motiveren om samen werk te maken van duurzame ontwikkeling. Hij is ook een tijd voorzitter van een internationale arbitragecommissie die oordeelt over het Rainbow-Warrior-incident tussen Nieuw-Zeeland en Frankrijk (1986). Op de laatste dag van1991 volgt de Egyptische Boutros Boutros-Ghali hem op als VN-president.
1995: Javier Pérez de Cuéllar dingt mee naar de titel van president van Peru, maar moet in de eerste ronde al de duimen leggen voor Alberto Fujimori. Pérez de Cuéllar kiest voor de rust in zijn Parijse woonst, maar komt nog één keer terug de politiek opzoeken. Als Fujimori wordt beschuldigd van corruptie en naar Japan vlucht, neemt hij de rol van premier en minister van Buitenlandse Zaken voor een jaar op zich. In 2004 trekt hij een streep onder zijn diplomatieke loopbaan na nog drie jaar actief te zijn als Peruaans ambassadeur in Frankrijk en bij de UNESCO.
Op 4 maart 2020 wuift de wereld de honderdjarige Javier Pérez de Cuéllar uit en wenst hem evenveel (eeuwige) vrede als hijzelf op aarde achterliet.
Wat is een eredoctoraat?
Sinds 1978 reikt de VUB elk jaar eredoctoraten uit aan persoonlijkheden met de meest diverse achtergronden die zich op een opmerkelijke manier hebben ingezet voor hun vakgebied en voor de maatschappij. Vanaf dit plechtige moment van erkenning dragen zij de eretitel van Doctor Honoris Causa van de VUB.