Eddy Merckx

Waarom een eredoctoraat? 

Op 25 mei 2011 reikte Rector Paul De Knop het eredoctoraat van de VUB aan Merckx uit omdat hij als inspirerende persoonlijkheid wist excellentie in de wielersport te koppelen aan maatschappelijke betrokkenheid.

Prijs zonder wedstrijd

Toenmalig rector Paul De Knop reikte een eredoctoraat van de VUB uit aan – het zijn z’n eigen woorden - vijf inspirerende persoonlijkheden die in hun domein excellentie koppelen aan maatschappelijke betrokkenheid. Eddy Merckx, dé Belgische sportman van de twintigste eeuw was daar  één van. Omdat hij een winnaarsmentaliteit heeft die steunde en groeide op het geloof in zichzelf. Omdat hij met zijn doorzettingsvermogen de wereld toonde dat waar een wi(e)l is, zich ook een weg baant. Omdat hij – zowel door zijn kracht als door zijn warme persoonlijkheid – (wieler)sport in een democratisch daglicht plaatst en de passie en beleving toegankelijk maakt voor elke laag van de bevolking.

Fietsen gaat niet over de snelste zijn. Over tig keer als eerste de eindmeet kussen. De quote van Merckx gaat over de vrijheid van het beleven van een passie. Het zijn woorden over keuzes zien, en dan daadwerkelijk kiezen. Over inademen, soms diepgaan en altijd terug bovenkomen. Een inspanning hoeft niet groots te zijn, zolang het vertrouwen in jezelf dat maar is. Het resultaat doet onder voor de inzet; de inzet buigt voor de durf van het doen. Voor het voelen, tout court.

Over zijn carrière

Wereldrecordhouder n°1

Eddy merckx brak het werelduurrecord en behield dat record 12 jaar lang op zijn naam.

Aka "De Kannibaal"

Zijn onophoudelijke honger naar overwinningen levert hem de bijnaam "De Kannibaal" op.

Topkampioen

Hij fietst in zijn carrière ongeveer 525 overwinningen bij elkaar. Nationale en internationale journalisten noemen hem de wielergod.

De Grote Prijzenpot: Ronde Van Italië: 5 Keer, Ronde Van Frankrijk: 5 Keer, Ronde Van Spanje: 1 Keer, Klassiekers: Vrijwel Allemaal



Talrijke Bijnamen: De Zwarte Van Tervuren, De Tamburlaine Van De Pedalen, De Beul Van De Fiets, De Beethoven Van De Ronde

(Het) leven op wielen

17 juni 1945. In het gezin Merckx wordt het eerste kind van drie geboren, Eddy. Al snel valt zoonlief op door zijn lef, deugnieterij en allround sportieve karakter. Zijn school laat hij voor wat die is nog voor hij zijn diploma behaalt, maar in de sport heeft hij zijn uitlaatklep gevonden.

Eddy is 16 en legt zich alsmaar meer toe op het wielrennen. Zijn grote idolen zijn Stan Ockers en Jacques Anquetil. Het is ex-profwielrenner Félicien Vervaecke die de jonge Merckx enthousiasmeert. Tot ’64 blijft Vervaecke zijn vaste begeleider, verzorger en mecanicien.

In 1961 wint Eddy zijn allereerste (kermis)koers, drie jaar later wordt hij in het Franse Sallanches wereldkampioen bij de liefhebbers. Hij maakt zijn profdebuut in ’65 tijdens de Waalse Pijl en amper een jaar later gaat hij als eerste over de eindstreep tijdens Milaan-San Remo. Hij doet dat later nog zes keer opnieuw. Dat record staat anno 2020 nog altijd op Merckx’ naam.

1967. A year to remember voor Eddy . Hij wordt voor het eerst wereldkampioen wielrennen op de weg in Heerlen en schuift de trouwring aan de vinger van zijn vrouw. Ze bekronen later hun huwelijk met dochter Sabrina en zoon Axel.

In 1968 wint Merckx als eerste Belg de Ronde van Italië (Giro). Maar bij zijn deelname het jaar daarna wordt hij betrapt op dopinggebruik, al blijft hij tot op vandaag beweren dat er geknoeid is met de test. 20 uur na zijn positieve controle, onderwerpt de universiteit van Milaan hem opnieuw aan een onderzoek. Resultaat: niets te vinden. Toch blijft de tegenexpertise uit.

Eddy Merckx wint voor het eerst de Ronde Van Frankrijk in ’69. Hij noemt het zelf zijn grootste overwinning. Bij zijn thuiskomst wordt hij als een held ontvangen; de laatste Belg - Sylvère Maes - die de Tour won, deed dat dertig jaar eerder. Ook in ’69, tijdens een dernycriterium in Blois (Frankrijk), raakt Merckx zwaar de grond; vanaf dan wordt het fietsen moeizamer.

In 1975 wint 'De Kannibaal' voor de tweede en laatste keer de Ronde Van Vlaanderen. Frans Verbeeck, die ondanks verwoede inspanningen alsnog de duimen moet leggen voor hem, laat in een interview achteraf optekenen: “Hij rijdt vijf per uur te snel voor ons. Ik weet niet wat dat is. Hij rijdt eens zo rap als verleden jaar nog."

19 maart 1978 eindigt de carrière van Eddy Merckx na de Omloop van het Waasland. Maar ook na zijn loopbaan blijft Merckx op velerlei vlakken in de schijnwerpers staan. In 1980 richt hij het fietsbedrijf Eddy Merckx op en treedt regelmatig op als commentator bij wielerwedstrijden.

In de jaren die volgen blijft hij actief als bondscoach van de Koninklijke Belgische Wielerbond, wordt hij lid (en later vicevoorzitter) van de Raad van Beheer van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC). In 1996 verheft koning Albert II hem tot baron en in 2005 wordt hij genomineerd – samen met 110 anderen – voor de Grootse Belg.

Naast een sportman is Merckx ook een mensen-mens. In 2008 lanceert hij als ambassadeur de nieuwe campagne van de Damiaanactie. En waar roem is, zijn schrijvers. Meer dan 15 boeken verschijnen er over de man die zijn volk leerde wat wielrennen was.

In 2019 start de Ronde van Frankrijk in Brussel en blijft er twee dagen, als eerbetoon aan Merckx’ vijftigjarige jubileum en vijf Tourzeges.

Eddy Merckx krijgt naast talrijke erkenningen en prijzen wel zes keer de titel Sportman van het Jaar in België en drie keer de trofee van Wereldwijd Sportman van het Jaar.