Dirk Braeckman

Waarom een eredoctoraat? 

3 augustus 2021. Dirk Braeckman ontvangt de titel van Doctor Honoris Causa van de VUB als erkenning voor zijn inzet als fotograaf voor een levenslange artistieke zoektocht naar de grenzen van de fotografie als beeldende kunstvorm, en voor het scheppen, als schilder met licht, van intrigerende voorstellingen van de werkelijkheid.

Grensverlegger zonder map

Dirk Braekman is internationaal gewaardeerd en gerenommeerd, als fotograaf, beeldenmaker (vb. Over the Edges in 2000) en picturaal kunstenaar die de raakvlakken en de kruisbestuiving met de andere kunstexpressies opzoekt. 

Als een verkenner / eclaireur zoekt hij - weloverwogen - grenzen op in de fotografie. Hij verlegt de grenzen voor zichzelf en de toeschouwer. Hij nodigt uit om de meerlagige betekenis van zijn kunst te exploreren. Braeckman nodigt ook uit om de eigen zoektocht, zonder handleiding, aan te vatten. Hij geeft de vrijheid aan de kijker om te interpreteren. Met die benadering sluit hij aan op de wijze waarop wij aan de VUB initiatieven zoals Redelijk Eigenzinnig en PACT invullen en bij onze waarden dat de gedachten vrij zijn en dat “dwarsdenken” in de plaats van het “hokjesdenken” moet staan. 

Over zijn carrière

Foto's als schilderijen

Dirk Braeckman ziet het levenslicht in Eeklo op 15 juni 1958. Als tiener raakt hij bevriend met schilders en wil hij zelf ook schilder worden. Het is paradoxaal genoeg de reden waarom hij zich in 1977 inschrijft voor fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent, daartoe aangespoord door een vriend. Laten veel schilders zich voor hun werken immers niet inspireren door foto’s? 

Zijn eerste contact met een donkere kamer laat een onuitwisbare indruk na. Hij is meteen verslaafd aan de fotografie en de manier waarop het de werkelijkheid vat. Maar zijn eerste ambitie, schilder worden, blijft doorwerken: hij wil de fotografie benaderen zoals schilders hun schilderijen benaderen. Het resulteert in een werkprocéde waarbij hij op verschillende manier ingrijpt in het ontwikkelproces zelf, onder andere met chemicaliën, borstels en verschillende lichtbronnen. 

Na zijn studies richt hij in 1982 samen met Carl De Keyzer en Marc Van Roy, twee collega-fotografen, ‘Galerie XYZ’ op, de enige galerij in Gent met focus op fotografie – ze zal bestaan tot 1989. Ondertussen maakt Braeckman ook naam als fotograaf, met al in 1985 een eigen tentoonstelling in Milaan. Het is het begin van een zeer succesrijke carrière, die hem in galerijen over heel Europa brengt. Zijn tentoonstelling in het Belgisch Paviljoen tijdens de Biënnale van Venetië van 2017 doet hem ook opvallen bij overzeese bezoekers en in 2019 krijgt hij een eerste tentoonstelling in de VS, meer bepaald in het Modern Art Museum of Forth Worth. 

Rustpunt tussen geweld

In 2017 vertegenwoordigt Braeckman België op de biënnale van venetië en maakt van het Belgisch paviljoen een weldoende stilteplek tussen het luidruchtige geweld van de andere inzendingen.

 

Foto’s als slapende bommen

De typering komt van Luc Sante, een Belgisch-Amerikaanse schrijver die een verzameling crime scene foto’s uit new york uitgaf. Braeckman kan er zich volledig in vinden.

Van document naar ervaring

In het begin figureren personages in de foto’s van Braeckman, in een latere periode veel minder. Het is een bewuste keuze in de richting van foto’s als ervaring in plaats van als document.