Hendrik De Pol groeide op in Turnhout en komt uit een omgeving waar het niet vanzelfsprekend was om naar de universiteit te gaan. Hij is zijn ouders enorm dankbaar voor de kans om als eerste (samen met zijn zus) in zijn familie naar de universiteit te gaan. Vanop zijn VN-stage in Nairobi vertelt Hendrik over de kansen die hij kreeg om te studeren en naar het buitenland te gaan dankzij verschillende beurzen, maar ook over de uitdagingen die hij tegenkwam.

Hoe begon je reis rond de wereld?

Hendrik: “Ik studeerde Politieke Wetenschappen aan de VUB en ging tijdens mijn bacheloropleiding een jaar op Erasmus+ uitwisseling naar Rome. Ik zette mijn studies voort met een master in Urban Studies en dacht eraan om nadien nog verder te studeren aan de Universiteit Gent. Dat ging niet door en dat bleek uiteindelijk een goede zaak. Ik deed mijn master in Urban Studies - tijdens de COVID pandemie, niet evident - en slaagde erin om via het Erasmus+ Programma stage te lopen in Parijs. Ik herinner me nog goed dat ik de e-mail kreeg die alles zou veranderen. Marjan Maes, de internationaliseringscoördinator van de faculteit Wetenschappen & Bio-ingenieurswetenschappen, had het daarin over de Fayatbeurs en de bestemmingen. Ik ging naar een koffiebar en checkte alle informatie en websites die ze in haar mail noemde. Een week later vroeg ik de beurs aan en besloot ik dat ik Ontwikkelingsstudies in Londen wilde gaan studeren, bij SOAS of LSE.” 

En dat lukte ook?

“Enkele maanden en heel wat papierwerk later, hoorde ik dat ik was aanvaard door zowel de London School of Oriental and African Studies (SOAS) als de London School of Economics (LSE). Ik had een gesprek met de mensen van de Fayatbeurs over leiderschap en motivatie, en kreeg daar te horen dat ik voor beide instellingen was toegelaten. Uiteindelijk koos ik voor een eenjarig studieprogramma aan LSE.”

Zou je ook zonder Fayatbeurs naar Londen gegaan zijn?

"Ik had niet de financiële middelen om het in mijn eentje te doen. Veel van de andere kandidaten hadden het financieel wel kunnen redden, maar voor mij maakte de beurs het verschil. Ik zou niet naar Londen zijn gegaan, maar in de plaats daarvan een baan hebben gezocht. Dat is één ding waar ik de organisatoren van de Fayatbeurs op wil wijzen: zoek misschien naar meer diversiteit en sociale verschillen onder de aanvragers, zodat degenen die echt dat soort financiële steun nodig hebben, de kans krijgen.”

Hendrik De Pol graduating from LSE

Hoe kijk je terug op je tijd aan de VUB, nu je kunt vergelijken met universiteiten in Rome, Parijs en Londen? 

“Het is zo'n geweldige reis geweest. Ik kom uit Turnhout uit een gezin waar ik, samen met mijn zus, de eerste ben die aan de universiteit heeft gestudeerd. Tijdens mijn bacheloropleiding verhuisde ik naar Brussel en begon de wereld voor me open te gaan. Ik deed een Erasmus+-uitwisseling in Rome en daarna een stage in Parijs... Ik prijs mezelf gelukkig dat ik telkens financiële steun heb gekregen. De VUB is en was altijd al een veilige plek voor mij. Het is een kleine universiteit met een familiaal karakter, waar je vrij bent om jezelf te ontdekken en jong te zijn. Dat is de essentie van studeren aan de VUB: ze geeft haar studenten vrijheid en ruimte voor zelfontplooiing. Zeker als ik het vergelijk met LSE in Londen bijvoorbeeld, waar het er veel 'serieuzer' aan toe ging en de nadruk lag op hard werken. De academici en docenten aan de VUB behoren ook tot de beste die ik heb ontmoet; ze zijn zo gepassioneerd door hun werk. Mijn studie aan de VUB was een geweldige basis voor alles wat daarna kwam.”

Stimuleerde de VUB je ook om over de grenzen heen te kijken? 

“De uitwisselingsmogelijkheden tijdens mijn studie en de financiële steun maakten het voor mij mogelijk om te kijken waar ik naartoe wilde. In mijn ervaring zijn Belgen heel erg ‘thuisblijvers’; ze vinden het niet evident om naar het buitenland te gaan voor studie of voor werk. Mijn gedachten werken anders: net zoals het krijgen van zoiets als de Fayatbeurs, vind ik het belangrijk dat je alle kansen grijpt die zich voordoen voor je persoonlijke ontwikkeling of je carrière. Het helpt dat je kunt laten zien dat je ervaring hebt opgedaan in het buitenland, dat je taalvaardigheden hebt ontwikkeld. Het is belangrijk dat studenten dit weten.”

Kwam je na je eerste verblijf in het buitenland terug met een andere mentaliteit? Vooral met betrekking tot de grote internationale studentengemeenschap die we aan de VUB hebben?  

“Absoluut. Je beseft dat het niet altijd makkelijk is om in het buitenland te zijn, buiten je comfortzone. Het kan eenzaam zijn. Je moet nieuwsgierig zijn en jezelf soms dwingen om erop uit te trekken en die grenzen te verleggen. Toen ik terugkwam uit Rome, had ik dus veel meer empathie voor de internationale studenten aan de VUB.”

Welk advies heb je voor VUB-studenten, vooral met het oog op hun tijd na de studie? 

“De wereld buiten de universiteit is competitief voor (hoog)opgeleide mensen. Het aantal jobs is niet oneindig en eenmaal je begint, is het hard werken. Je moet echt doorzetten en je passie vinden. Het is misschien even schrikken na je studie, maar het is het allemaal waard. Zoals mijn VN-stage nu in Nairobi (via de Flanders Trainee programme): ik leer zoveel en ik zie het echt als een overgangsmoment. Ik denk dat als ik hier in juni klaar ben, ik terug wil naar Europa en me misschien wil vestigen in Brussel of Londen of Parijs. De 'go abroad'-bug zit nog steeds in me!”

Wat is de Fayatbeurs

De Fayatbeurs wordt aangeboden door de Vlaamse Regering en wil talentvolle studenten uit Vlaanderen de kans geven om verder te studeren aan topuniversiteiten over de hele wereld. De Vlaamse Regering zoekt topstudenten die 'actieve Fayat-alumni' worden en die als vertegenwoordigers van Vlaanderen de regio op de kaart zetten. De criteria om in aanmerking te komen voor de beurs zijn vrij beknopt: je hebt een masterdiploma op zak van een universiteit of hogeschool in Vlaanderen en dit niet langer dan drie jaar voor de aanvraag van de beurs. Verder kan je uitstekende studieresultaten voorleggen, spreek en schrijf je uitstekend  Nederlands en wil je studeren aan één van de geselecteerde topinstellingen. Je wordttoegelaten op het moment dat de beurs wordt toegekend en je hebt geen andere beurzen op dat moment. En je hebtde Belgische nationaliteit. 

Van studenten met een Fayatbeurs wordt verwacht dat ze na hun studies bijdragen tot het internationale netwerk van Vlaanderen. Het bedrag dat studenten krijgen is voldoende om maximaal de kosten van onderwijs, huisvesting, levensonderhoud en reizen te dekken voor de standaardduur van hun studies, met een maximum van 24 maanden. De lijst van instellingen en studierichtingen is indrukwekkend en omvat de 'crème de la crème' van universiteiten over de hele wereld. 

Hendrik: “Ik zou het absoluut aanraden om een Fayatbeurs aan te vragen. Niet genoeg mensen weten dat die bestaat en de mogelijkheden zijn indrukwekkend. Studenten zouden er al tijdens hun bacheloropleiding op gewezen moeten worden, zodat ze ernaar toe kunnen werken. Het is erg competitief – per jaar worden zo'n 10-20 studenten geselecteerd - maar het is het meer dan waard!"