Criminologe Jenneke Christiaens, sociologe Lena Imeraj, politicologe Iman Lechkar, PhD-student geschiedenis Yannis Skalli-Housseini en historica Anne Winter schreven een reactie op de keynote die Hind Fraihi hield tijdens de Fellowsceremonie. Hieronder staat de integrale tekst. “We kunnen niet enerzijds ernaar streven onze studenten tot wereldburgers te vormen, en het anderzijds verdacht vinden dat zij zich bekommeren om onrecht wanneer dat zich buiten hun geboorteplaats afspeelt.”
"Tijdens de uitreiking van de VUB-Fellowships op 30 mei stelde de VUB haar 28 nieuwe Fellows voor. Het expliciete doel van deze fellows is via hun bijdrage ‘op beleidsniveau ervaringen uit te wisselen die het onderzoek, het academisch onderwijs en de samenleving in haar geheel ten goede komen’. In een volle Mix Brussels zaal was het onderzoeksjournalist en kersvers Fellow Hind Fraihi die het event van een keynote mocht voorzien. Haar speech, die integraal te lezen is op de website van de VUB, vraagt vanwege kwalijke insinuaties aan het adres van onze eigen studenten en personeelsleden om een reactie.
We delen ten volle de bezorgdheid om en de strijd tegen racisme, antisemitisme, vrouwenhaat, religieus fundamentalisme en extreemrechts gedachtengoed die Fraihi in haar lezing zegt aan de kaak te willen stellen. Het is echter zeer pijnlijk om te horen hoe het protest aan universiteiten (ook de onze) tegen de Israëlische oorlog in Gaza in Fraihi’s speech blijkbaar als een soort illustratie wordt opgevoerd van deze problematische tendensen. Na in twee zinnen toe te geven dat het protest “jazeker” komt van bekommerde studenten, docenten en proffen, die “het wel menen tegen onrecht, oorlogsmisdaden”, wordt vervolgens het universitair protest in een lange uitweiding achtereenvolgens toegeschreven aan (1) “Arabische autocratische regimes”, (2) “identitair links dat de wereld simplistisch indeelt in slachtoffers, vaak van kleur, en daders, altijd blank”, en (3) “islamisten die heil zien in de theocratische terroristische groepering van Hamas”.
Als VUB-leden betrokken bij deze protesten herkennen we onze beweging allesbehalve in deze karakterisering, en vinden we het intriest dat met deze gratuite associaties elke legitimiteit en vermogen tot autonoom handelen van de beweging ontkend wordt: als we al in het beste geval zouden behoren tot de “welmenende demonstranten”, zijn we blijkbaar enkel de naïeve handpoppen van deze drie achterliggende perfide agendasetters. Dat zijn wij niet, en dat zijn de andere studenten, docenten en universitair personeel die protesteren ook niet.
De bezettingsactie van de studenten aan onze universiteit is een wake-up call die onze volle waardering en steun verdient. Met hun vermogen tot het inrichten van een symbolische gezamenlijke ruimte in de voormalige STOA, door hen herdoopt tot Jabalia Hall, waarin studie, open dialoog, wederzijds respect, democratische organisatie en maatschappelijk engagement centraal staan, brengen onze studenten het kritisch wereldburgerschap waartoe wij hen trachten op te leiden op een bewonderenswaardige manier in de praktijk. In dat verband is het pijnlijk te lezen hoe de speech betreurt dat “het Israëlisch-Palestijns conflict (…) geïmporteerd (wordt) naar onze contreien.” Hoezo, geïmporteerd? We kunnen niet enerzijds ernaar streven onze studenten tot wereldburgers te vormen, en het anderzijds verdacht vinden dat zij zich bekommeren om onrecht wanneer dat zich buiten hun geboorteplaats afspeelt. The world needs you, toch?
Ten andere: “het Israëlisch-Palestijns conflict” is geen geïmporteerd “conflict”, maar een gewelddadig overblijfsel van de Europese koloniale geschiedenis, dat vandaag de dag aberrante proporties aanneemt door vernietigende oorlogsvoering en genocide, waarin ook wij direct betrokken zijn. Daarover gaat het protest namelijk: de eis dat de universiteit alle banden doorsnijdt met instellingen die verstrengeld zijn met het Israëlische regime dat zich dagelijks schuldig maakt aan abjecte schendingen van mensenrechten, Palestijnen verplicht ontheemt en eens op de vlucht nog eens massaal bombardeert, dat bewust en systematisch ziekenhuizen, scholen en universiteiten vernietigt, dat hulpverleners, journalisten, docenten, studenten, moeders, kinderen doodt. Dit zijn de praktijken die geproblematiseerd en veroordeeld dienen te worden, niet de studentenprotesten die deze systematische uitroeiing van het Palestijnse volk in vraag stellen.
Uiteraard staan we ten volle achter het principe van open dialoog en vrije meningsuiting. Het moet ons – juist daarom – echter ook toegestaan zijn een wederwoord te bieden aan de geuite grove insinuaties en ons ernstige vragen te stellen bij het feit dat de VUB op een dergelijk prominent event een podium geeft aan ongefundeerde, eenzijdige en radicale aantijgingen tegenover haar eigen studenten en personeelsleden."
Jenneke Christiaens, Professor Criminologie
Lena Imeraj, Professor Sociologie & Urban Studies
Iman Lechkar, Professor Politieke Wetenschappen
Yannis Skalli-Housseini, Doctoraatsonderzoeker Geschiedenis
Anne Winter, Professor Geschiedenis