Onderzoeker Marie-Laure Vandenhaute op date met Brussels parlementslid Gilles Verstraeten (N-VA)

Wetenschap en politiek lijken steeds meer uit elkaar te groeien. Toch hebben ze elkaar nodig om tot oplossingen te komen voor de complexe maatschappelijke uitdagingen van vandaag. In het ‘Science meets parliament’-project koppelt de Jonge Academie daarom wetenschappers aan parlementsleden. Ook enkele VUB’ers doen mee: Marie-Laure Vandenhaute, Robin Vandendriessche, Ilse Rooman, Simon Weekx, Franne Mullens en Eva Cloet. Op valentijnsdag gaan ze voor het eerst op date met hun politieke partner.

Marie-Laure Vandenhaute (35), professor Accounting en Auditing, onderzoekt (a) de impact van veranderende regelgeving op (niet-)financiële rapportering en de beslissingen van stakeholders, (b) incentives binnen auditkantoren en (c) criminaliteit in het Belgische ondernemingslandschap vanuit het perspectief van accounting en auditing, en heeft een date met Brussels parlementslid Gilles Verstraeten (N-VA).

Wat verwacht je van de eerste date? 

Tijdens onze eerste kennismaking ga ik Gilles schaduwen in zijn werkzaamheden als parlementslid. Op die manier hoop ik een goed beeld te krijgen van de taken, verantwoordelijkheden en bezigheden van een Brusselse parlementariër. Daarnaast hoop ik meer inzicht te krijgen in de werking van het Brusselse parlement en te ontdekken waar wij als wetenschappers toegevoegde waarde kunnen bieden in het beleidsproces.

Date je met alle politieke kleuren? 

De matching vond plaats op basis van gedeelde interessegebieden, zoals economische beleidsthema’s. Ik sta echter open voor gesprekken met politici uit verschillende partijen, met als doel de wisselwerking tussen wetenschap en beleid te versterken.

Waarop zou je kunnen afknappen?

Ik zou het teleurstellend vinden als er weinig interesse is in wetenschappelijke kennis als basis om complexe beleidsuitdagingen aan te pakken. Academici hebben de verantwoordelijkheid om op een toegankelijke manier te communiceren over hun onderzoek. Tegelijkertijd zouden beleidsmakers moeten openstaan voor deze inzichten, zodat er een echte synergie kan ontstaan tussen wetenschap en beleid.

"Ik zou het teleurstellend vinden als er weinig interesse is in wetenschappelijke kennis als basis om complexe beleidsuitdagingen aan te pakken"

Hebben wetenschappers meer liefde nodig van politici? 

Voor mij is het moeilijk in te schatten in welke mate wetenschappers uit verschillende onderzoeksdomeinen actief betrokken worden bij het beleidsproces. Toch lijkt het me essentieel dat politici domeinspecifieke expertise van academici raadplegen. Wetenschappers kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan empirisch onderbouwde beleidsontwikkeling door beleidsmakers te voorzien van wetenschappelijke inzichten en objectieve feiten en cijfers.

Is jouw vakgebied sexy voor politici? 

Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderzoek zeer relevant is voor de politiek. Financiële én, meer recent, niet-financiële rapportering helpen stakeholders zoals investeerders, kredietverstrekkers, leveranciers en klanten bij het nemen van weloverwogen economische beslissingen. De audit van deze informatie vergroot het vertrouwen in de betrouwbaarheid ervan en draagt zo bij aan een goed functionerende economie. Het is belangrijk om het effect van veranderingen in regelgeving rond rapportering en auditing te onderzoeken. Op die manier kunnen onbedoelde of onverwachte gevolgen tijdig worden geïdentificeerd en aangepakt. Daarnaast is ons onderzoek naar criminele ondernemingsfraude bijzonder actueel. Niet alleen omdat de nieuwe federale regering prioriteit geeft aan de strijd tegen drugscriminelen en het opsporen van crimineel vermogen, maar ook omwille van de huidige maatschappelijke uitdagingen en het gebrek aan inzicht in de verwevenheid van criminaliteit binnen het Belgische economische landschap.

Zijn wetenschappers te veel muurbloempjes? 

Als we willen dat ons onderzoek daadwerkelijk impact heeft op de praktijk en het beleid, dienen we ons als wetenschappers te richten op relevante en actuele thema’s. Daarom is het belangrijk dat professoren en onderzoekers niet alleen onderling samenwerken, maar ook in dialoog gaan met praktijkbeoefenaars en beleidsmakers. Voor bepaalde onderzoeksvragen is die samenwerking zelfs onmisbaar. Zo onderzocht ik samen met collega’s het effect van vernieuwde regelgeving op het auditorselectieproces, waarbij gesprekken met de praktijk en beleidsmakers cruciaal waren om dit goed te begrijpen. Uit mijn ervaring en binnen mijn onderzoekdomein zie ik dat hier in België nog ruimte is voor verbetering, zeker in vergelijking met Nederland, waar praktijk, beleid en wetenschap dichter bij elkaar liggen.