Arno Boonants is beleidsmedewerker onderwijs bij de Brusselse Universitaire Associatie (het samenwerkingsverband tussen de VUB en de EhB) en coach van badmintonster Man-Kei To — beter bekend als Kiki — die deelneemt aan de Paralympische Spelen. Kiki, Europees kampioene in 2023, speelt op vrijdag 30 augustus haar eerste wedstrijd en is een belangrijke medaillekandidaat. Arno: "Sport geeft mensen het gevoel dat ze ergens goed in zijn en zich kunnen meten met anderen."
Hoe ben je coach geworden van Kiki?
"Dat is eigenlijk toevallig gegaan. Ik werkte als coach voor de badmintonfederatie en gaf een cursus toen Kiki me vroeg of ik haar een keer training kon geven. Dat beviel ons allebei goed, en vanaf 2019 begon ik haar twee keer per week te trainen. Stap voor stap kwam er meer financiële steun, waardoor we ook mentale training en kinesitherapie konden aanbieden. Door haar topsportstatus mocht ze tijdens corona ook blijven trainen, ondanks dat badminton als binnensport verboden was. Vorig jaar hebben we intensief getraind — twee sessies per dag, op het veld, cardio, krachttraining, kinesitherapie — en dat heeft zijn vruchten afgeworpen met een Europese gouden medaille en de kwalificatie voor de Paralympische Spelen."
Arno Boonants
Hoe was de openingsceremonie van de Spelen?
"Ik had verwacht dat het leuk zou zijn, maar het overtrof al mijn verwachtingen. Er was zoveel enthousiasme, een geweldige sfeer, en de vrijwilligers waren ontzettend vriendelijk. Het was een unieke ervaring. Kiki genoot er ook enorm van, en dat is belangrijk. Deelnemen aan de Spelen is een bijzondere ervaring, niet alleen om te presteren maar ook om het moment te beleven."
Wat zijn Kiki's kansen op een medaille?
"Ze is zeker een medaillekandidaat, maar zoals in elke sport moeten de wedstrijden eerst gespeeld worden en heb je ook wat geluk nodig. De eerste twee groepswedstrijden zou ze normaal moeten winnen. Daarna hangt het in de kwartfinales af van de loting. Met een beetje pech krijg je een sterke tegenstander, met een beetje geluk kom je die pas in de finale tegen."
Kiki raakte in 2007 verlamd na een zwaar verkeersongeluk. Hoe heeft ze zich ontwikkeld tot de atleet die ze nu is?
"Kiki vertelde me dat ze de eerste vijf jaar na het ongeluk helemaal niets aan sport heeft gedaan; ze probeerde gewoon haar leven op orde te krijgen. Haar kennismaking met badminton was puur toeval, een beetje scrollen op internet en het een keer proberen. Dat beviel, en ze bleek er aanleg voor te hebben. Nu leeft ze echt voor haar sport. Op toernooien zie je dat sporters met dezelfde beperking en rolstoel veel raakvlakken hebben en openbloeien. Het is prachtig om te zien."
“Mensen die betrokken zijn bij de G-sport zijn vaak heel warm en behulpzaam”
Hoe belangrijk is sport voor Kiki en mensen met een beperking in het algemeen?
"Sport kan een geweldige uitlaatklep zijn en een manier om je gedachten te verzetten. Het geeft mensen het gevoel dat ze ergens goed in zijn en zich kunnen meten met anderen. Wat me vooral opvalt, is de menselijkheid en openheid binnen de parasport. Er is veel contact tussen de verschillende landen, en coaches delen hun kennis en technieken. Dat zie je in het reguliere circuit veel minder."
Parasport kost veel geld, zeker op topniveau. Hoe moeilijk is het om dit te kunnen veroorloven?
"Er is inderdaad een grote financiële drempel voor parasporters. Tenzij je topprestaties neerzet en financiering krijgt, bijvoorbeeld via Sport Vlaanderen, is het bijna onbetaalbaar. Naast je gewone rolstoel heb je ook een sportrolstoel nodig en ander duur sportmateriaal. Een speciale prothese kan al snel 20 à 30.000 euro kosten. Ook de toegankelijkheid van sportfaciliteiten voor mensen met een beperking laat vaak te wensen over. Goede bedoelingen zijn er wel, maar vaak is er niemand bij betrokken die echt in een rolstoel zit."
Hoe combineer je dit met je andere werk?
"Het is niet eenvoudig. Gelukkig werk ik halftijds en biedt mijn werkgever veel flexibiliteit. Het blijft een kwestie van kunst en vliegwerk, maar het is zeer bevredigend. Mensen die betrokken zijn bij de G-sport zijn vaak heel warm en behulpzaam. Menselijkheid staat voorop, ook al gaan we hier voor de hoogste eer op de Paralympische Spelen."